امام حسین علیه السلام

در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه السلام رخ می‌دهد: برکت از آسمان به سوی زمین فرو می‌ریزد، تا آن جا که درخت از میوه فراوانی که خداوند در آن می‌افزاید، می‌شکند. (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان می‌خورند و این معنای سخن خداوند است که: (و اگر مردم آبادی‌ها ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکت‌هایی از آسمان و زمین به روی آنان می‌گشودیم، لیکن تکذیب کردند.)

?الخرائج و الجرائح ج ۲، ص ۸۴۹

┄┅┅❅?❅┅┅┄

? الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج ?

?امام علی (ع):

?سزاوار است كه عاقل ، از مستى ثروت، قدرت ، دانش ، ستايش و مستى جوانى بپرهيزد، چرا كه هر يک را بادهاى پليدى است كه عقل را نابود می كند و وقار و هيبت را كم می نمايد.(غرر الحكم، ص ۷۹۷)

? امیرالمؤمنین ع فرمود: 

زبیر با ما بود، از ما اهل‌بیت بود. واقعاً هم همین جور بود. میدانید بعد از رحلت پیغمبر، در مسجد، در پای منبر خلیفه‌ی اول - جناب ابوبکر - حدود ده نفر از صحابه بلند شدند و صریحاً از امیرالمؤمنین دفاع کردند؛ گفتند اینجائی که شما نشسته‌ای، حق علی بن ‌ابی طالب است. یکی از آن ده نفر، زبیر بود!

زبیر، رفیق دوران عشرت نبود؛ رفیق دوران محنت بود.

امیرالمؤمنین فرمود: زبیر همواره با ما بود، «حتّی شبّ ابنه عبدالله»؛ (شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی الحدید، ج ۲، ص ۱۶۷) تا پسرش عبدالله بزرگ شد، آمد توی عرصه، در تصمیم‌گیریها دخالت کرد؛ آن وقت او عوض شد. 

زبیر همانی شد که آمد در مقابل امیرالمؤمنین شمشیر کشید!

گاهی اوقات یک رخنه‌ی کوچک در درون خانواده، یک چنین اثر بسیار مهمی میگذارد. لذا باید جلوی این رخنه را گرفت.

#حکیم_انقلاب 90/10/7

#زندگی_مکتب

? امام سجاد عليه السّلام می فرمایند:

? المُؤمِنُ مِن دُعائِهِ عَلى ثَلاثٍ:
إمّا أن يُدَّخَرَ لَهُ و إمّا أن يُعَجَّلَ لَهُ و إمّا أن يُدفَعَ عَنهُ بَلاءٌ يُريدُ أن يُصيبَهُ ؛

《✨? مؤمن از دعاى خود يكى از سه نتيجہ را میگيرد:

1⃣ يا برايش ذخيره مى شود،
2⃣ يا در دنيا برآورده مى شود
3⃣ و يا بلايى كہ مى خواست بہ او برسد از او برگردانده مى شود.》✨?

?(تحف العقول،صفحہ۲۸۰)

¤أللهمّ‌عجّل‌لوليكَ ‌الفرجَ¤

? @hadisgraphi ?

❣#امام‌حسین‌؏ :

?«إِنّ‌حُبّنَالَتُسَاقِطُ‌الذّنُوبَ
كَمَاتُسَاقِطُ‌الرّيحُ‌الْوَرَقَ».

?«محبّت‌مااهل‌بيت‌سبب‌ريزش‌گناهان‌ است،
چنان‏كه‌باد، برگ‌درختان‌رامی‌ريزد».

?•حیاة‌الامام‌حسین،ج¹،ص¹⁵⁶? ?