#شعر-تبریک-ولادت-امام-حسن-مجتبی
خنده بـه لب های تموم خلقُ الله
که اومده دنیا کریم آلُ الله
عاشقا بـه نوا و زمزمه
این شده گُل رو لب همه ی ی
تهنیت یا علی یا فاطمه مرحبا
یا حسن یا امام مجتبی
بـه دامن عصمت نور هدا آمد
خورشید زیبای ماه خدا آمد
این پسر جلوات داوره
هستی و نور چشم حیدره
مُصحفی روی دست مادره، عاشقا
یا حسن یا امام مجتبی
از زندگی مـا بی ولای تـو سیریم
به زودی این جشن و مدینه می گیریم
ای آقا برای مـا کن دعا
که بشیم همسفر با این خوبا
روزیمون شه مدینه کربلا، ای آقا
یا حسن یا امام مجتبی
#تو که آمدی.....
ستاره ها تکثیر میشوند و آفتاب، در شب های تاریک رخنه می کند.
همه پیراهن ها، بوی یوسف میگیرند و کبوتران از سقف خانه ها لبریز میشوند.
آسمان، آنقدر آبی میشود که آب ها از یاد می روند.
زندگی از لبخند تو آغاز می شود و باران ها ستاره می بارند بر ایوان های تاریک مانده ما. با آمدنت، غروبها کوتاه و کوتاهتر شدند و آفتاب، بلندتر از همیشه، بر پنجره های ما پدیدار شد.
تو که آمدی، گریبان های غریب، بغض شدند و اشک ها، باران های بهاری. جاده ها عاشقانه به تو ختم شدند و همه راه ها، صراط مستقیم.
بهارها در حاشیه سبز نام تو جان گرفتند.
تو که آمدی؛ غربت از تنهایی درآمد و عشق، در سینه های کوچک ما جوانه زد.
پرنده های بی آشیانه بر شانه هایت آشیان گرفتند و درخت ها به برکت نفس های معطر تو شکوفه زدند و سیب شدند.
با آمدنت، بوی علی در کوچه های غم زده کوفه جاری شد و صدای گریه های کودکانه ات، در صدای بال فرشتگان پیچید تا شبها، با لالایی آرام تو، کائنات به خواب بروند.
چشم هایت، دورترین افق ها را روشن کرده است.
سینه ات، اقیانوسی است که همه اندوه های عالم را پذیرا خواهد شد.
با تو، دنیای پدرانه علی علیهالسلام ، رنگین تر و تنهایی اش با رنگ مهربانی تو پُر خواهد شد. تو که آمدی، آبشارها همه قد کشیدند تا در تن تو، خودشان را تطهیر کنند و رودخانه ها به دنبال کوچه خانه پدری ات دویدند تا بوی قدم هایت را به دریاها سوغات ببرند.
از نام تو، تنهایی می تراود و پرنده ها با آسمان آشتی می کنند.
چشمه ها در تشنگی کویر، جاری اند تا عطش تنهایی تو را تا کربلای غریب برادرت ببرند.
تو آمده ای تا منادی عشق و مهربانی در دلتنگی دورترین کوچه های شب زده باشی.
گردآوری : بخش مذهبی بیتوته
#حدیث-روز
امام حسن (علیه السلام) فرمودند :
? نه پاکـدامنی، روزي را از انسـان دور می کنـد و نه حرص، روزي زیاد می آورد؛ چون روزي قسـمت شـده است و حرص زدن باعث مبتلا شدن به گناهان می شود.
? تحف العقول ، ص 234
الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج
#امام حسن مجتبی
#حدیث_امروز ?
#حدیث_مهدوی?
☑️امام حسن مجتبي
«خوشا به سعادت کسي که روزگار او (مهدي) را درک کند و اوامر او را گوش فرا دهد».
?يوم الخلاص/ص374
#"اسلام دین صلح است"
حجت الاسلام موسوی درخصوص لزوم صلح در اسلام بیان کرد: به طور کلی در تاریخ اسلام و قرآن و روایات، مسئله صلح مسئله ای است که اسلام آن را جایز می داند. دین اسلام دینی نیست که فقط جنگ و خون و خونریزی در آن باشد بلکه معقول دین اسلام این است که در شرایط خاص وجوب جنگ را نیاز بداند. کما اینکه پیغمبر، هم با مشرکین و هم با اهل کتاب صلح کردند. در شرایط فعلی، وهابیت و سلفی ها؛ تلاش می کنند اسلام را دین خونریزی معرفی کنند و نمونه آن داعشی ها هستند. البته همانطور که فقط جنگ اشتباه است، صلح کامل نیز اشتباه و غلط است.
وی در ارتباط با تفاوت شرایط زمان امام حسن با سایر ائمه گفت: معاویه در زمان حکومت امیرالمومنین هم به حکومت ایشان اعتراض کرد و مردم را تحریک کرد که علی(ع) قاتل عثمان است . و به خونخواهی عثمان به جنگ با امام علی(ع) رفت. اما او بعد از امام علی (ع) نیرومند شد. در زمان امام حسن(ع) ، معاویه به عنوان حاکم و کسی که داعیه حکومت شامات را داشت، به عنوان یاقی یا متعرض حکومت بود. اما زمان امام حسن، شرایط خاصی بود . اولا ایشان خلیفه مسلمین بودند و اگر کشته می شدند یعنی خلیفه مسلمین کشته می شد و در اینصورت اسلام به خطر می افتاد و از بین می رفت.
این روحانی افزود: همانطور که امیرالمومنین برای دفاع از حکومت ابوبکر، عمر و عثمان فرمودند« آنقدر از عثمان دفاع کردم که می ترسم گناهکار باشم» از ایشان پرسیدند چرا و ایشان فرمود« چون خلیفه مسلمین است و نباید کشته شود.». در روایات دیگر هم داریم که وجود حاکم ظالم بهتر از نبود حاکم است و اجازه کشتن حاکم نیست. لذا این مسئله اول است که دلیل آن صلح حاکم و خلیفه مسلمین بود و اگر صلح نمی کردند کشته می شدند. از طرف دیگر، اگر امام کشته می شد به عنوان شخص متعرض بود و در این صورت، مردم شخص متعرض را به عنوان امام قبول نداشتند.
حجت الاسلام موسوی ادامه داد: دلیل دیگر صلح امام حسن این بود که زمان امام حسن با امام حسین و حضرت علی (ع) فرق می کرد. چون معاویه قدرت فکری و مالی داشت، تمام یاران امام حسن را یک به یک خرید. یاران امام حسن به ایشان فشار آوردند که بجنگیم . به نقل از آیت اله قمی، یاران ایشان متشکل از ده هزار نفر بود ولی معاویه شب تا صبح کاری کرد که تعداد اندکی باقی ماند و این قدرت و نفوذ او، امام حسن را وادار به صلح کرد. طبق گفته علامه امینی امام حسین به چند جهت صلح کردند. اول اینکه ایشان یارانی مثل سیدالشهدا نداشتند. یاران سیدالشهدا تا پای جان ماندند اما یاران امام حسن به معاویه نامه ای نوشتند و گفتند اگر بخواهی، حسن بن علی را دست بسته به تو تحویل می دهیم. از طرف دیگر دنیاگرایی مردم در زمان ایشان باعث این صلح شد. چراکه در زمان امیرالمومنین با توجه به جنگ های پیاپی که رخ داده بود، مردم دچار فقر شده بودند و نیازمند مسائل مالی بودند و به همین جهت معاویه می توانست آنها را با سکه بخرد.
سایت خبرنگاران جوان