#متن_شعر?

#مدح_میلاد_امام_رضاعلیه_السلام✨?

باز کـن پنجــره را بـوی خــدا می آید

با نسیــم سحـری عطــر دعــا می آید

از دل عرش برین ، شور و نوا می آید

صـوت نقّــاره به تکبیـر و ندا  می آید

خبــر آمد ز مدینه ، که رضا آمده است

هشتمین نور وِلا، شمس هُدا آمده است

عرشیان ، نقشی از آن دلبر جانانه  زدند

بر قدمهای رضـا بوسه ی مستــانه زدند

دور شمـع رُخِ او چرخــش  پروانه زدند

بر سر زلف کمندش به ادب شــانه زدند

نُه سـَما روشن از آن ماهِ منوّر شده است

شبِِ اعجـاز یَدِ موسیِ جعفـر شده است

بیت موسی، شده یک وادی سینای دگر

 گشته گلشن ، به حضورِ گل زیبای دگر

دل شب ســر زده یک ماه دل آرای دگر

آید از هر نفسش ، عطـر مسیحای دگر

قـدمش بر مَــه ذیقعــده  کــرامت  داده

به خراسان ، حرمش عزّ و شرافت داده

کاش دُورِِ حرمــش مثل کبـوتر بودم

جَلـدِ آن  گنــبد  زیبا  و  منوَّر   بودم

خـادم و نوکر آن خانه و آن دَر بودم

روز و شب دلخوش ازآن باغ معطر بودم

حرمش مثل نگیـن ، در دل توس است، رضا

نور آفاق زمین ، شمسِ شُموس است، رضا

باز دل پر زده  تا سمت  خراســان رضا

منم آن خسته ترین زائر و مهمان  رضا

به امیـدی که رسد نسخــهٔ درمان رضا

بشوم معتـکف و دست به دامان  رضا

دل  بریدم ز  همه ، بر درِ  شاه آمده ام

به درِ حضرت سلطان ، به پناه آمده ام

آمــدم  تـا ، دَمِ  “یا ضــامنِ آهــو"بزنم

همه ی صحن تو را ، بامژه  جارو بزنم

جلوی   پنجــره  فـولاد  تو  زانو  بزنم

یا رضا ! آمده ام  تا به شمـا  رو  بزنم

با  توسل ، بنشیــنم  دَم ِ ایوانِ  طلا

بنویسی تو  برایم  سفــر کرب و بلا

سر فرودم که شدم زائر کوی و حرمت

هست بالای  سـرم  سایهٔ اَمــنِ عَلَــمت

نظـری بر منِ مسکیـن بنمــا از  کـَـرَمت

“کیمیا"می شود این ذره به زیر قدمت

شکرحق ، ریزه خور خوان کریمان شده ایم

خادم حضرت معصومه و سلطان شده ایم

#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا

#الّلهُـمَّ_عَجِّـلْ_لِوَلِیِّکَــ_الْفَـرَجْ

@southosein

? صدای عشق است که امشب از دیار توس عالم‌گیر شده، شمس ‌الشموس دیار ایران زمین است و قبله حاجات دل ‌های نگران…

غریب‌الغرباست اما غربت خاکی تمام زائرانش را به گوشه چشمی می‌‌زداید.

انیس‌النفوس است و شاه خراسان؛ اما پادشاهی می‌کند دل‌ های غبار گرفته را و امید می‌ بخشد چشم‌ های بارانی به ضریح دوخته را…

هم او که زیارتش «حج فقرا» است و حریمش حرمت بخش دست‌های خالی به آسمان گشوده!

?شمس‌الشموس جهان! 

خورشید وجودت را بر دل‌های غبار گرفته ما بتابان و گَرد سیاهی را از آن پاک نما تا آینهٔ تمام نمای رحمت و کرامتت را لمس کنیم. دل تنها به شوق زيارت توست که اوج مى گيرد و دیده تنها به لطف حرمت نگاهت جلا می‌گیرد.

هشتمين نور کرامتی که با گوشه چشمی، قلبمان را به آمین دعایت  صیقل می‌ دهی!

پنجره فولادت همان ضریحی است که عشق را معنا مى كند و سقا خانه‌ ات محفل عشاقی است که گره در نگاه تو بسته‌اند دل به زيارت تو اوج مى گيرد.

 اى ضريح سراسر نور!

امشب میلاد توست؛ تویی که با حُرم نگاهت حریم دل ‌های شکسته را گلستان می‌کنی و حاجات را به روا شدن گره می‌زنی!

امشب به گونه دیگری همه سينه ها و همه جان‌ها تو را طلب می‌کنند و همه چشم ‌ها در شعف میلادت اشکبارند.

 اى غريب الغربا ! 

امشب غربت همه ما را برَهان و بر دل‌ هامان عشق بکار؛ که بذر محبت تو نهال وجودمان را سیراب کند و درخت باور ایمان‌ مان را بپروراند.

میلاد سراسر نورت گوارای جان مشتاقان حریم امن حرمت باد??

? اَللّهُـــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــکَ الفَـــرَج ?

   ?? @montazerane_zohoor

اصلاً آمده‌ای که به آسمان برسانی خاکیان را! 

آمده‌ای که آنقدر رئوف باشی تا رضا شوی آنقدر رضا که حتی ریزه‌خوارِ عنکبوت‌صفتِ سفره‌ات را هم طوری در آغوش بکشی که متوجه جسارتش نشود!

ای حضرت عشق! 

ریزه‌خوارانِ نمک‌پروده‌ات، 

قرن‌هاست که بی‌صبرانه 

منتظرِ درکِ حضور حضرت یارند.‌‌..

ای حضرت رئوف! 

می‌شود با دعایت پایان دهی 

این چشم‌انتظاری بی‌پایان را؟

✨ولادت با سعادت حضرت شمس الشموس، امامِ رئوف، علی ابن موسی الرضا مبارکمان باد ?

#امام_رضا_علیه_السلام

#استاد_شجاعی 

#تلنگرانه 

?@farhangi_whc?

????????

اینجاست که چشم هایت خود به خود می‌جوشند و دست هایت به طرف ضریح قد می‌کشند؛ گویی این غریب، تمام غربا را در آغوش مهربان خود کشیده است.✰~✰~✰

اکنون مرا به پرواز بدل کن. همین اکنون که دلم دور دست را می‌خواهد. دلم آسمان خانه تو. حوض حیاط، پنجره‌های مشرقی تو را می‌خواهد. اکنون معجزه کن. همین حالا که من دلم شراره آتش است. دستم التماس مقدر، چشمم منظره سیل اندوه، آرزوهایم در حسرت‌های بی پایان جهان درو شده. دعاهایم با دستان فرو افتاده در بستر بیماری در مرگند. سلام دارم به تو‌ ای طبیب، ای مسیحا، لحظه‌ای نگاهم کن. صدای شفاعتت باید در موسم بی کسی من هنگامه دلخوشی به پا کند.

وقتی به حرمت می‌روم، از دست صیاد روزگار آهو صفت می‌دوم و خود را به آغوشی می‌اندازم، مهربانتر از آغوش مادر و از آنجا بوی خدا می‌آید، بوی علی، بوی زهرا، بوی حسن و بوی سیب و بوی حبیبم حسین؛ که آنجا فرشته صفتی به جسم خالیم روحی تازه بخشد؛ که کوله بار دردهایم را لحظه‌ای بر زمین بگذارم و نفسی تازه کنم.

در گوشه‌ای ز صحن تو قلبم نشسته است

دل، طوقِ الفتی به ضریح تو بسته است

 چون دشت‌های تشنه در این آستان قدس

در انتظار ابر عنایت نشسته است 

 چون ذره بر ضریح خود ای روح آفتاب!

ما را قبول کن که دل ما شکسته است

 فوج کبوتران تو آموخت عشق را

پرواز نور در حرمت دسته دسته است

 دریاب روح خستۀ ما را که مثل اشک

دیگر امید ما ز دو عالم گسسته است

​​​ می‌آید از تراکم عالم به این دیار

قلبی که از تزاحم اندوه خسته است

ولادت امام مهربانی ها بر همه دلدادگان این حضرت مبارک باد