#?استاد #علیرضا_پناهیان :

✍.. اگر #غدیر عید ولایت است #مباهله عید فضیلت است. چون بزرگترین #فضیلت علی(ع) در روز مباهله و آن‌هم صریحاً در قرآن? کریم بیان شده.

✍امام رضا علیه السلام به #مأمون فرمودند: بالاترین فضیلت علی(ع) آیۀ مباهله است. چون در این #آیه علی(ع) نفس پیامبر(ص) اعلام شده است. باید غربت مباهله برطرف بشود، این خیلی مهمتر از بسیاری دیگر از #ایام الله است.

✍در جهان #اسلام احدی نیست که منکر مباهله و این فضیلت باعظمت علی(ع) بشود. آیۀ صریح قرآن ?است و داستان مباهله را همه بیان کرده‌اند.
عاشقان ?اهل بیت(ع) کجا هستند که #بزرگترین جشن ?محبت را برگزار کنند،

✍و سرور خود را در #نزول آیۀ مباهله به اهل عالم نشان بدهند❓ قبول کنیم ما هنوز در مکتب محبت اهل بیت(ع) آنچنان که باید رشد نکرده‌ایم.
#شادی از نزول آیۀ مباهله، موجب صعود دل‌ها در عزای #محرم است. باشکوه‌ترین تجمع اهل بیت(ع)در طول تاریخ ?اسلام در مباهله است. ✔️

✍باید داستان مباهله را به #کودکان خود بیاموزیم. آی اهل محرم ?ببینید حسین(ع) در آغوش #پیامبر(ص) است. چرا فریاد شادی و هلهله سر نمی‌دهید⁉️ تنها منتظرید اباعبدالله(ع) در گودی قتل‌گاه بیفتد تا فریاد عزا سر کنید؟ الان باید عالم را باخبر کنید تا علت گریه‌ها ?و #فریادهای عاشورای شما را بفهمند.

•┈┈•••✾•✿•✾•••┈┈•
•.°→| @gharar313
•┈┈•••✾•✿•✾•••┈┈•

#مباهله در آیینه غدیر

علت نسبت دادن آیه مباهله به علی(ع)  تاکنون همگان درباره اینکه امیر مؤمنان علی(ع) بیشترین اطاعت و تبعیت را از رسول اکرم(ص) داشتند شهادت می‎دهند پس این آیه که می‎فرماید «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی؛ پس هر که از من پیروى کند بى گمان او از من است»، منافاتی با مفاد آیه مباهله ندارد. خبرگزاری تسنیم ـ سعید شیری: در روز عید غدیر که در آن پیامبر اکرم(ص) پس از اینکه به امر خداوند متعال امیرالمؤمنین(ع) را به صورت علنی به امامت منصوب کردند، در بخشی از خطبه فرمودند: «أَنْتَ أَخِی وَ وَصِیِّی وَ وَارِثِی لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُکَ مِنْ دَمِی وَ سِلْمُکَ سِلْمِی وَ حَرْبُکَ حَرْبِی وَ الْإِیمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَکَ وَ دَمَکَ کَمَا خَالَطَ لَحْمِی وَ دَمِی؛ تو برادر و جانشین و وارث منى، گوشتت از گوشت من، و خونت از خون من، و آشتى با تو، آشتى با من، و جنگ با تو، جنگ با من است، و ایمان با گوشت و خونت آمیخته شده، چنان که با گوشت و خون من در آمیخته است». رسول اکرم(ص)در این فراز امیرالمؤمنین(ع) را با تعبیر «لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُکَ مِنْ دَمِی؛ گوشتت از گوشت من، و خونت از خون من است» یاد می‎کند که نشان از یگانگی معنوی امیرالمؤمنین(ع) و رسول اکرم(ص) دارد. راز این قرابت را خداوند متعال در بخشی از آیه ‎36 سوره ابراهیم(ع) از زبان ابراهیم(ع) اینگونه بیان می‎فرماید: «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی؛ پس هر که از من پیروى کند بى گمان او از من است». بنابراین به میزانی که اشخاص از پیامبران، امامان و هادیان الهی تبعیت داشته باشند، طبق این بخش از آیه قرآن به مقام مِنیّت و اهلیت می‎رسند و جزوی از پیکره آنها می‎شوند؛ لذا نزدیک به این تعابیر را رسول اکرم(ص) نسبت به حضرت زهرا(س) اینگونه بیان می‎فرمایند: «فاطمة بضعة منی؛ فاطمه پاره تن من است». بر همین اساس شاهدیم خداوند متعال در جای جای قرآن و با تعابیر مختلف اصرار بر نسبت دادن اهل عترت(ع) به وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) دارد که از آن جمله آیات تطهیر و «مودة ذی‎القربی» و مباهله است که اکثریت اهل سنت و شیعه نسبت به تطبیق تفسیر و تأویل این آیات به عترت(ع) اتفاق نظر دارند. در ماجرای مشهور مباهله که در 24 ذی‎الحجه روی داد، بعد از اینکه پیامبر اکرم(ص) با مسیحیان نجران بر سر پذیرش اسلام محاجه کردند و امر حضرت مورد موافقت آنان واقع نشد، تصمیم گرفته شد که مسئله از راه مباهله خاتمه یابد، از این رو قرار شد که فردای آن روز، همگی خارج از شهر مدینه، در دامنۀ صحرا برای مباهله آماده شوند. بامداد روز مباهله، حضرت رسول(ص) به خانه حضرت امیرالمؤمنین(ع) آمد. دست امام حسن(ع) را گرفته و امام حسین(ع) را در آغوش گرفت، و به همراه حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) برای مباهله، از مدینه بیرون آمد که نجرانیان با دیدن این صحنه و از ترس شکست از مباهله منصرف شدند. آیه 61 سوره آل‎عمران ناظر بر وقوع این ماجراست: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ؛ بنابراین، پس از فرارسیدن علم به تو، هر کس درباره او [حضرت عیسی(ع)]، با تو به چالش برخیزد، به او بگو: بیایید تا فرزندانمان و فرزندانتان، و زنانمان و زنانتان، و جان‌هایمان و جان‌هایتان را فراخوانیم، آنگاه (به درگاه خداوند) زاری [تضرّع] کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم». مفسران و محدثان شیعه و سنی تصریح کرده‎اند که آیه مباهله (آیه 61 آل عمران) در حق اهل بیت پیامبر (ص) نازل شده است و پیامبر(ص) کسانی را که همراه خود به میعادگاه برد، فرزندانش (حسن و حسین) و دخترش (فاطمه) و علی (ع) بودند. بر این اساس منظور از أَبْنَاءَنَا در آیه حسن و حسین هستند، همان طور که منظور از نسائنا فاطمه، و منظور از أَنفُسَنَا علی (ع) است.( تفسیر نمونه، ج2، ص 44؛ المیزان، ج3 - 4 ، ص 223).

بنابراین تاکنون همگان درباره اینکه امیر مؤمنان علی(ع) بیشترین اطاعت و تبعیت را از رسول اکرم(ص) داشتند شهادت می‎دهند پس این آیه که می‎فرماید «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی؛ پس هر که از من پیروى کند بى گمان او از من است»، منافاتی با نسبت دادن خون و گوشت و جان علی(ع) و سایر اهل‎بیت عصمت و طهارت(ع) به پیامبر اکرم(ص) از سوی خداوند و نبی مکرم اسلام(ص) ندارد.

لذا این حقیقت را حضرت به اذن‎الله و به نحوری دیگر هم در روز عید غدیر با تعبیر «لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُکَ مِنْ دَمِی» مطرح کردند و هم خداوند متعال در آیه مباهله با تعبیر أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ مطرح کرد، چرا که از ابتدا و تا آینده هیچ کس به اندازه امیرالمؤمنین(ع) نسبت به رسول اکرم(ص) قرابت معنوی نداشت و نخواهد داشت.

اخبار فرهنگی اخبار دین ، قرآن و اندیشه

ارتباط آیه مباهله با حدیث غدیر
در آیات امامت و ولایت- پیامبر اسلام(ص)- فضایل حضرت امیرالمؤمنین(ع) در قرآن- آیات- حضرت امیرالمؤمنین(ع)- دلالت حدیث غدیر- حضرت امیرالمؤمنین(ع)- فضایل حضرت امیرالمؤمنین(ع) در روایات- آیات و روایات- سیره پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)- غدیر خم- آیه مباهله- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)- معنای «مولا» در آیات و روایات

و باید دانست که این حدیث (غدیر) از اسرار قول خدای تعالی است در آیه مباهله: فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم و نسائنا و نسائکم و انفسنا و انفسکم… که مراد از (انفسنا) شخص علی است، بنابر (دلائلی) که گذشت.

زیرا که خدای متعال چون شخص رسول خدا صلی الله علیه و آله را با شخص علی علیه السلام قرین هم قرار داد و هر دو را با ضمیری که مضاف به رسول خدا صلی الله علیه و آله  است جمع کرد، رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز به موجب این حدیث (غدیر) ثابت فرمود برای علی علیه السلام آنچه را که برای خودش ثابت است بر تمامی اهل ایمان، زیرا پیغمبر صلی الله علیه و آله اولی به مومنین است، ناصر مومنین است. سید (آقا و سرور) مومنین است… و هر معنایی که به موجب کلمه (مولی) امکان داشته باشد که درباره پیغمبر صلی الله علیه و آله اطلاق شود آن را برای علی علیه السلام قرار داد، و این مرتبه ای است بسی ارجمند و درجه و جایگاهی است بس رفیع که رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام اختصاص داده، نه باحدی جز او.

و برای همین امر، آن روز (روز غدیر خم) روز عید و موسم سرور است برای دوستان آن جناب.

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 683

#معجزه غدير
امضاي الهي بر غدير، معجزه اي بود كه پس از اعلام ولايت توسط پيامبر(صلي الله عليه و آله) به وقوع پيوست. حارث فهري نزد حضرت آمد و معترضانه پرسيد: آيا اين ولايت كه امروز اعلام كردي از جانب خدا بود؟ پيامبر(صلي الله عليه و آله) فرمود: آري از جانب خدا بود.

در اينجا حارث خطاب به خداوند گفت: «خدايا! اگر آنچه محمد مي گويد حق و از جانب توست سنگي از آسمان بر ما ببار يا عذاب دردناكي بر ما بفرست!!»

همين كه سخن حارث تمام شد و به راه افتاد، خداوند سنگي از آسمان بر او فرستاد كه از مغزش وارد و از پشتش خارج گرديد و همانجا او را هلاك كرد.

با اين معجزه، بار ديگر بر همگان مسلم شد كه «غدير» از منبع وحي سرچشمه گرفته و فرمان الهي است و منكرين آن مستحق عذاب اند.

اتمام حجت جهاني در غدير

جا داشت بيش از يكصد و بيست هزار نفر حاضر در غدير، هر يك به سهم خود خطبه غدير را حفظ كنند و متن آن را در اختيار فرزندان و فاميل و دوستان خود قرار دهند.

البته فضاي جامعه مسلمين پس از رحلت پيامبر(صلي الله عليه و آله) - كه گفتن و نوشتن معارف و سنن پيامبر كه سال هاي متمادي در آن ممنوع بود ـ سبب شد كه مردم نتوانند سخنان سرنوشت ساز پيامبر دلسوزشان در آن مقطع حساس را بازگو كنند و در فكر اجراي آن در عينيت جامعه باشند. پيداست كه مطرح كردن غدير مساوي با برچيدن بساط غاصبين خلافت بود، و آنان هرگز اجازه چنين كاري را نمي دادند.

اما غدير، به صورتي در سينه ها جاي گرفت كه عده زيادي خطابه غدير يا قسمتي از آن را حفظ كردند و براي نسل هاي آينده به يادگار گذاشتند، و هيچ كس را قدرت منع از انتشار چنين خبر مهمي نبود. لذا بين اكثريت مسلمين، هيچ حديثي به اندازه «حديث غدير» روايت كننده ندارد، و گذشته از تواتر آن، از نظر رجال و درايت فوق العاده است.

پيامبر(صلي الله عليه و آله) با توجه به آينده بلندمدت دين الهي تا آخرين روز دنيا و دامنه وسيع مسلمين در حد جهاني، جانشينان خود تا روز قيامت را در اين خطابه رسمي به جهانيان معرفي فرمودند.

اگر گروه هايي از مسلمين در طول زمان ها همچنان در مقابل جانشينان حقيقي پيامبرشان سر تعظيم فرود نياورده و نمي آورند، ولي جمع عظيم شيعيان در طول تاريخ، فقط علي بن ابي طالب و يازده امام(عليهم السلام) از فرزندان او را جانشينان پيامبر(صلي الله عليه و آله) مي دانند.

اگر اجتماع آن روز مسلمين، خلافت بلافصل اميرالمؤمنين(عليه السلام) را در مرحله عمل نديدند، ولي بسياري از نسل هاي بعدي مسلمانان وصي واقعي پيامبرشان را شناختند كه اين بالاترين هدف از «غدير» بود.

منبع: كتاب غدير در آيينه

?علت اهمیت عید غدیر مسئله ولایت است.
امام خامنه ای(مد ظله العالی)

? غدیر نه یک روز بلکه یک تاریخ است ،

? پیام غدیر نه یک کلام که یک فرهنگ است،

?مخاطبان غدیر نه تنها حاضران مجلس سال دهم که تمام انسانهایند،

? غدیر مشعلی است که در گذشته روشن شد تا مردم هر زمان ،آن را بدست گیرند و راه آینده خود را بهتر ببیند .

? غدیر روز ولای علی (ع) و آل علی (ع) است ،

? غدیر تجلی اراده خداوند و زنجیره تداوم ایمان است و نبوت بدون غدیر و تدوام رسالت نبوت ،بدون امامت ابتر است ،

? غدیر شکوفه نبوت و چراغ راه هدایت بر بشریت است.

?روز عید غدیرخم روز اکمال دین و اتمام نعمت الهی،روز نزول مائده آسمانی،روز ابدیت اسلام و اضمحلال کفر،روز سرور اهل بیت (علیهم السلام) و اندوه منافقین،روز یاس شیطان و جنود ابلیس،روز اتمام حجت،روز استمرار پرچم هدایت،روز روشن شدن راه طریقت،روز ابلاغ و انتقال رسالت نبوت به امامت ،روز معرفی وصی و ولی خدا بر مردم ،روز تجلی خورشید ولایت و روز نجات خلایق و وروزی است که پیامبر اکرم (ص) تکلیف حکومت را معین و الگوی حکومت اسلامی را تا آخر تعیین فرمودند .

? غدیر پیام ولایت است و نوع حکومت را معرفی می کند که حکومت چگونه باید باشد و حاکم چه کسی باید باشد و در یک کلام غدیر آمد که چگونه تبعیت از ولایت کنیم .

? غدیر جلوه گه پیوند و امتداد انوار قدسی رسالت و ولایت ،منظر زیبای حقانیت امامت و چشمه سار زلال عرفان شیعه است ،غدیر بستر زمزمه ربوی “الیوم اکملت لکم دینکم” و مصدر ابلاغ رسالت نبوی (صل الله علیه وآله وسلم) و امامت علوی (ع) و حتمیت و تحقق “رضیت لکم الاسلام دینا “می باشد.