#سخنرانی استاد پناهیان

#این سه ذکر حسینی زا به خطر بسپار

علامه امینی مي فرمايد:

اول مجلس عزای حسین(علیه السلام) پس از خلقت روز ولادتش بود که وقتی قنداقه‌ی حضرتش را بدست رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) دادند حضرت پس از گفتن اذان و اقامه به گوش راست و چپش، گریه کرد. (أین البکائون، ص24)

✅ به رادار انقلاب بپیوندید:
@Radar_enghelab

?‌مهدي ادامه حسين است و «انتظار» ادامه عاشورا و برآمده از آن. مهدي، فرزند حسين است و فرهنگ «انتظار» برآمده از فرهنگ «عاشورا» و انتظار حسينِ ديگري را کشيدن.

?اين دو پيوندي ديرين و مستحکم با يکديگر دارند. يکي پشتوانه فرهنگي و زمينه ساز، براي ديگري است و يکي رمز «حيات شيعه» است و ديگري رمز «بقاي آن». يکي رمز «قيام و به پا خاستن شيعه» است و ديگري عامل «حفظ و استمرار آن»

?«مهدي» وارث عاشورا است همچنان که «حسين» عليه السلام وارث پيامبران است. عاشورا، دريچه اي به «انتظار» است و انتظار، تجلي آرزوها و آمال کربلا. فرهنگ عاشورا، دستمايه اساسي و مايه شکوفايي و بالندگي منتظران مهدي در عصر انتظار است.

?پيوند «عاشورا و انتظار» و «حسين و مهدي» ، پيوند «والِد» و «ماوَلَد» و «نور علي نور» است…

#منبرک_و_دلنوشته_مهدوي ۲۴
#امام_زمان (عج)

di?

حال من از این خراب ترم بشه
کسی نیس که سایه‌ی سرم بشه
بدون عمه سفر نمیره که
یه چیزی بگید که باورم بشه

دیگه از کسی سوال نمی‌کنم
خودم و دیگه وبال نمی‌کنم
بد جوری موی سرم کشیده شد
عمه من زجر و حلال نمی‌کنم

زخمامو به عمه هام نشون دادم
گوشواره هامو به ساربون دادم
من باید بابامو امشب ببینم‌
نمی‌خوام بیاد ببینه جون دادم

دخترت از عمه شرمنده میشه
روزی صد بار میمیره زنده میشه
بسکه هر کسی رسیده کشیده
دس به موهام میزنم کنده میشه

دردای بی دوا مو چیکار کنم
من نماز شبامو چیکار کنم
هی به من میگن بدو نمیتونم
آبله‌های پامو چیکار کنم

تو ندیدی آخه پژمردن مو
سر به زیر بال و پر بردن مو
وقتی از شتر می‌افتادم بابا
عمه هم ندید زمین خوردن مو
«حامد خاکی»

تو را چه بنامم،
که ناب تر از شبنم های صبح گاه بر گلبرگ تاریخ نشسته ای.
تو را چه بسرایم که آوازه برکت و کرامتت، موج وار، همه دل ها را به تلاطم در آورده است.
تو را چه بنامم که بیش از سر بهار در آغوش بابا، طعم زندگی را نچشیدی و مانند او، غریبانه از غربت این غریبستان خاکی بار سفر بستی.
پس سلام بر تو، روزی که به عالم خاکی گام نهادی و روزی که به افلاک پر کشیدی.