تلنگرانـــہ??

هر وقت دیدی گناه کردی
عین خیالت نبود
بدون از چشم خدا افتادی

ولی اگه گناه کردی
غصه خوردی
بدون هنوز میخوادت…?

همین حالا استغفار کنیم
#استغفر_الله_ربی_و_اتوبه_الیه

الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَـــ الْفَـــرَج

———?⃟‌—————
? صَدْ ݜُڪرْ کہ اݫ ٺبآر زهڔاٮیم

حجت‌الاسلام محمد سعیدی‌آریا استاد حوزه علمیه و کارشناس مسائل دینی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم به مناسبت سالروز شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام گفت: امام حسن (ع) در روایتی می‌فرماید: «مَنْ عَبَدَاللهَ، عبَّدَاللهُ لَهُ کُلَّ شَیْءٍ؛ هر کسی که خداوند را عبادت و اطاعت کند، خدای متعال همه چیزها را مطیع او گرداند.»

وی افزود: باید بدانیم هیچ ارزشی بالاتر از بندگی خدا نیست و خدا اهل بیت علیهم‌السلام را برای آموزش و تعلیم این بندگی در این عالم الگو قرار داده است؛ آن هم برترین الگو که مانندی برای آنان نیست و نخواهد بود.

این کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: «إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبِیلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً» ما هدایت را برای شما قرار دادیم؛ بعضی از شما نسبت به این هدایت منعطفید، می‌پذیرید و سبک زندگی‌تان را بر طبق خواسته‌های خدای متعال تنظیم می‌کنید، نعمات الهی شاکرید و «وَ إِمَّا كَفُوراً» برخی هم هستند که کفران نعمت می‌کنند، «کفر» در لغت به معنای پوشاندن است؛ یعنی نعمات الهی را می‌پوشانید؛ قرآن کریم و اهل‌بیت علیهم‌السلام بزرگ‌ترین نعمات خداوندی و «هُدًى لِلنَّاسِ» اند.

حجت‌الاسلام سعیدی آریا گفت: امام مجتبی علیه‌السلام این رهنمود بزرگ را به ما داد که بندگی خدا و در مسیر الهی قدم گذاشتن این اثر را می‌گذارد که خدای متعال همۀ عالم را مطیع آن بنده قرار می‌دهد، در حقیقت دنیا وفق او خواهد بود، البته نه بر وفق  نفسانیت شخص، فردی که تصمیم به بندگی خدا گرفته است، راضی می‌شود به هر آنچه که خدا برای او بخواهد. شاعر می‌گوید: من از درمان و درد و وصل و هجران/ پسندم آنچه را جانان پسندد. چنین بنده‌ای از هر آنچه برایش پیش بیاید راضی است و خداوند اینگونه همه‌چیز را در عالم یاری کنندۀ او در بندگی قرار می‌دهد. 

حجت‌الاسلام سیدرضا عمادی کارشناس مسائل دینی نیز پیش از این گفت‌وگو با تسنیم با اشاره به موضوع «رضایت» به عنوان یکی از درس‌های بزرگ در ماجرای کربلا گفت: یکی دیگر از درس‌های مهم ماجرای عاشورا «شکرگزاری و رضایت» است، امروز جامعه ما از شکرگزاری دور شده است،.

وی افزود: امام‌حسین علیه‌السلام خاندانش را به کربلا آورد و همگی جلوی چشمان مبارک آن حضرت شهید شدند اما باز هم می‌بینیم که آن حضرت میان آن همه مصیبت شکر خدا را به‌جا می‌آورد. امروز چقدر در سخت‌ترین شرایط شکرگزار خدا و راضی به رضای اوییم؟ امام حسین علیه‌السلام در قلّه مقام رضا بود، اگر می‌خواهیم حسینی زندگی کنیم باید این‌گونه باشیم.

خبرگزاری تسنیم

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، ماجرای عهدنامه امام حسن مجتبی با معاویه یکی از پر بحث‌ترین مسائل تاریخ اسلام شناخته می‌شود. این توافقنامه بعد از جنگی صورت گرفت که بر اثر زیاده‌خواهی معاویه و خودداری او از بیعت با امام حسن(ع) به عنوان خلیفه مسلمانان روی داد. این قرارداد چند شرط داشت که از مهم‌ترین آنها منع معاویه از تعیین جانشین پس از خود، خودداری از توطئه علیه امام حسن (ع) و حفظ جان مسلمانان بود. با این حال، معاویه به هیچ‌یک از شرط‌ها عمل نکرد

عمده علت پذیرش صلح از سوی آن حضرت را نه تمایل خود آن حضرت بلکه سستی مردم عراق در جنگ و توطئه معاویه در تطمیع سران سپاه دانسته‌اند. متأسفانه به دلیل عدم وجود بینش جامع و بصیرت لازم، عموم مردم امام حسن مجتبی(ع) را متهم به سازش با دشمن کردند. در این بین امام(ع) در موارد متعددی متناسب با فهم اقشار مختلف مردم به آن‌ها توضیحاتی ارائه می‌داد. اما برای فهم جریان عهدنامه امام حسین مجتبی با معاویه ضروری است شرایط تاریخ اسلام در آن مقطع زمانی مورد توجه قرار گیرد.

#اول اینکه، این عهدنامه در زمانی اتفاق افتاد معاویه لعنةالله علیه از مدتها قبل، تبلیغات گسترده‌ای را علیه خاندان عترت آغاز کرده بود؛ از جمله آنکه با تطمیع برخی محدثان، آنها را وادار می‌کرد علیه امیرالمؤمنین (ع) و در فضیلت خود احادیثی جعل کنند. گستردگی این روایات جعلی تأثیر منفی بر افکار جامعۀ اسلامی نسبت به خاندان وحی گزارده بود.

#دوم اینکه، پایین بودن سطح معارف جامعۀ اسلامی از مفهوم امام بود. به تبع ماجرای سقیفه و تبلیغات مسموم معاویه علیه اهل‌بیت علیهم السلام، مردم درک شایسته و بایسته نسبت به مفهوم امام نداشتند؛ از این جهت امام را در حد حاکم شرعی قبول داشتند، نه امام معصومی که تمام امور عالم به اذن الله به ید قدرت اوست و نه امام مُفترض‌الطاعةای که تبعیت و اطاعت از او جزو واجبات دین است؛ به این سبب، بزرگان از صحابه با اندک شبهه‌ای، از مسیر خارج شدند و دل به فتنه‌های زمانه سپردند و پشت امام را نه تنها خالی کردند بلکه خنجر بر پای حضرت زدند. نقل است امام حسن مجتبی وقتی از نبرد با معاویه منصرف شد، عده‌ای را خشمگین کرد و بعد از سخنان امام، گروهی به شیوه خوارج امام را کافر خواندند و یکی از آنان به امام حمله و با خنجری او را زخمی کرد. همین قضیه را در رفتار کوفیان با امام حسین علیه‌السلام مشاهده می‌کنیم. کوفیان هم به دلیل آنکه از امویان به ستوه آمده بودند، قصد بیعت با امام حسین علیه‌السلام را داشتند و امام را فرد عادلی می‌دانستند که ممکن است به خطا رود. در واقع آن تفکر ناب و خالصی که یک شیعه باید در قبال امام معصوم داشته باشد، در آن زمان به ندرت و در برخی صحابه خاص یافت می‌شد. به این جهت با اندک فتنه‌ای به سرعت امام را تنها گذاشتند و برخی حتی در کربلا شمشیر به روی حضرت کشیدند.

#سوم اینکه، معاویه از فرصتی که برای او دربارۀ عدم معرفت جامعه نسبت به پیامبر(ص) و خاندان وحی فراهم شده بود، استفادۀ لازم را برد. به این سبب با تطمیع و تهدید و ارعاب، فرماندهان شاخص امام حسن مجتبی را بسوی خود جذب کرد.

در چنین شرایطی که از دین جز پوسته‌ای باقی نمانده بود و سنت نبوی با مکر و توطئۀ برخی صحابه رو به تعطیلی رفته بود و عموم جامعه پشت به امام و خلیفۀ برحق رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم کرده بود، باید به دنبال بهترین چاره بود تا همین مقدار از دین اسلام و سنت نبی باقی می‌ماند. شاید امام حسن مجتبی (ع) به لحاظ اخلاق نبوی خویش به صورت واضح نمی‌توانستند ضعف معرفتی آنها را به روی‌شان بیاورند و مسئله‌ای بود که خود باید به مرور زمان به آن دست می‌یافتند. بنابراین باید گفت ماجرای عهدنامه امام حسن با معاویه پیشینه‌ای به وسعت طول مدت امامت امام حسن و رفتار منفی یاران نزدیک آن حضرت داشت و کسانی که از این اقدام امام شکایت کردند، باید به خوبی بر بی‌وفایی نسبت به امام حسن واقف می‌بودند و برایشان امری بدیهی جلوه می‌کرد.

خبرگزاری تسنیم

شهادتتان از درون، خیمه سوزان من بود و‌ تمام وجودم یکی‌یکی از درون می‌سوخت و روی هم فرومی‌ریخت اما وقتی عظمت حضور مردم را دیدم که چه باشکوه و با عزت و با تمام وجود برای‌تان به میدان آمدند، دلم کمی آرام گرفت.

همیشه به من می‌گفتید عزت دست خداست و بدانید اگر گمنام‌ترین هم باشید ولی نیت شما یاری مردم باشد، می‌بینید خداوند چقدر با عزت و عظمت شما را در آغوش می‌گیرد.

می‌دانم راز آن چهره نورانی‌تان و آن همه عزت و عظمت‌تان فقط در نمازهای نافله و گریه‌های شبانه و گرسنگی در بیابان‌ها و گرمای صحراها و آن همه خطر را به جان خریدن نبود… بلکه شما جان و مال و دنیا و آخرت‌تان را با خداوند متعال، فاطمه زهرا(س) و عمه سادات(س) معامله کردید.

آن روز که رسم «کلنا عباسک یا زینب» را نوشتید، این نوشته وِرد زبان همه عالم شد. شما علمدار خیمه خواهر حسین(ع) شدید و من تا آخرین نفس فدایی بانویی می‌شوم که نام مبارکش را بر من نهادید تا حق این نام را ادا کنم».

#سلام_امام_زمانم. صبحت‌بخیرمولای‌من

هر چند دیدگانم

از دیدار روے دلربایت محروم است

اما لحظه لحظه‌ے بودنم

تک تک نفس هایم

ذره ذره ے وجودم

مدیون عنایت توست …

من با تو زنده ام

و دلخوشم به نگاه گرمت

به دعاے ڪریمانه ات

به تشعشع پر مهر یادت…

من با تو زنده ام…

#اللهم‌عجل‌لولیڪ‌‌الفرج

?صبحتون مهدوی?

?ما ملت امام حسینیم?

?ما ملت شهادتیم?