#حدیث-روز
#دعای مومن از سه حال خارج نیست:
#شعر مولودی امام سجاد
به لیلا نور عین آمد عزیز شاه دین آمد
امید مسلمین آمد نگار مه جبین آمد
به روز یازده شعبان خدای قادر سبحان
گشوده درگه احسان کزان درّ ثمین آمد
ز میلاد علی اکبر ملک خندان فلک حیران
صدای مرحبا یکسر هم از اهل یقین آمد
شبیه ختم پیغمبر بود نامش علی اکبر
قمر طلعت ملک منظر سلیمان را نگین آمد
علی صولت نبی خصلت حسن خلق و حسین سیرت
وجودش مظهر شهرت بعالم بی قرین آمد
رخش ماه جهان آرا قدش چون سرو بی همتا
ز گلزار حسین پیدا رخ ان نازنین آمد
ز لطف حضرت جانان جهان یکسر چراغان شد
چنین مولود فرخنده صفا بخش زمین آمد
بساط عشرت و شادی به هر شهر و هر آبادی
به نام نامیش شادان چو دلبند حسین آمد
کجا باشد کسی زیباتر از یوسف به جز اکبر
به دنیا فی الحقیقت که ز یوسف بهترین آمد
گهی لیلا در آغوشش دهد جا بر علی اکبر
گهی گیرد حسین اورا بگوید دلنشین آمد
زمانی آید از مادر علی اکبر جدا گردد
حسین از خیمه ها بیند صدای شور وشین آمد
توسل بر علی اکبر بکن از دل
شفیع روز رستاخیز و غمخوار و معین آمد
«حاج رحمان شاجری زنجانی»
#ثواب چرخاندن تسبیح بدون ذکر!
حضرت آیتالله بهجت قدسسره ؛
مکرر میفرمودند : «ذکری از امام سجاد علیهالسلام است که اگر گفته شود و تسبیح، بدون گفتن ذکر چرخانده شود برای گوینده ثواب گفتن ذکر خواهد بود و همچنین برای او مایۀ فرج و گشایش است».
امام سجاد علیهالسلام از پدران خود از رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم نقل میکند که حضرت هرگاه نماز صبح را به پایان میبرد با کسی سخن نمیگفت و تسبیح خود را به دست میگرفت و میفرمود: اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ أُسَبِّحُكَ وَ أُحَمِّدُكَ وَ أُهَلِّلُكَ وَ أُكَبِّرُكَ وَ أُمَجِّدُكَ بِعَدَدِ مَا أُدِيرُ بِهِ سُبْحَتِي؛ خدایا! همانا صبح میکنم درحالیکه تو را تسبیح میگویم و تو را تمجید میکنم و تو را ستایش میکنم و تو را تهلیل (لاالهالاالله گفتن) میگویم به عدد آنچه میچرخانم تسبیحم را.
سپس تسبیح را میگرداند، بدون آنکه تسبیح گوید و با دیگران صحبت میکرد. همینگونه بود تا وقتی به رختخواب میرفت، پس دوباره آن ذکر را تکرار میکرد و تسبیح را زیر سر خود میگذاشت.
بهجتالدعا،ص ٣۵۵