#حضرت_عبدالله_بن_الحسن_ع_شهادت

#غزال 

با عمو همراه شد

با همین سنّش چه سربازی برای شاه شد

 طاقت دوری نداشت

یک‌ تنه آمد حریف لشکر بدخواه شد

بی زره آمد به جنگ

 ذکر لب هایش علی مولا ولی الله شد

شد فدایی حسین

آه عبدالله در یک روز پیر راه شد

 پیش چشمان عمو

 دست عبدالله مثل قامتش کوتاه شد

یادگاری حسن

 شد کفن افتاد روی جسم شاه بی کف

بی خبر از دست رفت

 مثل آن مادر که قبلا پشت در از دست رفت

 بین آغوش عمو

در‌ دل پرواز یک دم بال و پر از دست رفت

 خواست تا حائل شود

 حیف اما بر روی سینه، سپر از دست رفت

 کار یک خنجر نبود

دست عبدالله با ضرب تبر از دست رفت

حرمله آمد جلو

 روی پای حضرت ارباب سر از دست رفت

 دست از دنیا برید

خوب شد رفت و تنش رخت اسارت را ندید

شاعر: #محمود_یوسفی 

© اشعار آیینی حسینیه ???

https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

حال من از این خراب ترم بشه
کسی نیس که سایه‌ی سرم بشه
بدون عمه سفر نمیره که
یه چیزی بگید که باورم بشه

دیگه از کسی سوال نمی‌کنم
خودم و دیگه وبال نمی‌کنم
بد جوری موی سرم کشیده شد
عمه من زجر و حلال نمی‌کنم

زخمامو به عمه هام نشون دادم
گوشواره هامو به ساربون دادم
من باید بابامو امشب ببینم‌
نمی‌خوام بیاد ببینه جون دادم

دخترت از عمه شرمنده میشه
روزی صد بار میمیره زنده میشه
بسکه هر کسی رسیده کشیده
دس به موهام میزنم کنده میشه

دردای بی دوا مو چیکار کنم
من نماز شبامو چیکار کنم
هی به من میگن بدو نمیتونم
آبله‌های پامو چیکار کنم

تو ندیدی آخه پژمردن مو
سر به زیر بال و پر بردن مو
وقتی از شتر می‌افتادم بابا
عمه هم ندید زمین خوردن مو
«حامد خاکی»

#متن_شعر?

#مدح_میلاد_امام_رضاعلیه_السلام✨?

باز کـن پنجــره را بـوی خــدا می آید

با نسیــم سحـری عطــر دعــا می آید

از دل عرش برین ، شور و نوا می آید

صـوت نقّــاره به تکبیـر و ندا  می آید

خبــر آمد ز مدینه ، که رضا آمده است

هشتمین نور وِلا، شمس هُدا آمده است

عرشیان ، نقشی از آن دلبر جانانه  زدند

بر قدمهای رضـا بوسه ی مستــانه زدند

دور شمـع رُخِ او چرخــش  پروانه زدند

بر سر زلف کمندش به ادب شــانه زدند

نُه سـَما روشن از آن ماهِ منوّر شده است

شبِِ اعجـاز یَدِ موسیِ جعفـر شده است

بیت موسی، شده یک وادی سینای دگر

 گشته گلشن ، به حضورِ گل زیبای دگر

دل شب ســر زده یک ماه دل آرای دگر

آید از هر نفسش ، عطـر مسیحای دگر

قـدمش بر مَــه ذیقعــده  کــرامت  داده

به خراسان ، حرمش عزّ و شرافت داده

کاش دُورِِ حرمــش مثل کبـوتر بودم

جَلـدِ آن  گنــبد  زیبا  و  منوَّر   بودم

خـادم و نوکر آن خانه و آن دَر بودم

روز و شب دلخوش ازآن باغ معطر بودم

حرمش مثل نگیـن ، در دل توس است، رضا

نور آفاق زمین ، شمسِ شُموس است، رضا

باز دل پر زده  تا سمت  خراســان رضا

منم آن خسته ترین زائر و مهمان  رضا

به امیـدی که رسد نسخــهٔ درمان رضا

بشوم معتـکف و دست به دامان  رضا

دل  بریدم ز  همه ، بر درِ  شاه آمده ام

به درِ حضرت سلطان ، به پناه آمده ام

آمــدم  تـا ، دَمِ  “یا ضــامنِ آهــو"بزنم

همه ی صحن تو را ، بامژه  جارو بزنم

جلوی   پنجــره  فـولاد  تو  زانو  بزنم

یا رضا ! آمده ام  تا به شمـا  رو  بزنم

با  توسل ، بنشیــنم  دَم ِ ایوانِ  طلا

بنویسی تو  برایم  سفــر کرب و بلا

سر فرودم که شدم زائر کوی و حرمت

هست بالای  سـرم  سایهٔ اَمــنِ عَلَــمت

نظـری بر منِ مسکیـن بنمــا از  کـَـرَمت

“کیمیا"می شود این ذره به زیر قدمت

شکرحق ، ریزه خور خوان کریمان شده ایم

خادم حضرت معصومه و سلطان شده ایم

#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا

#الّلهُـمَّ_عَجِّـلْ_لِوَلِیِّکَــ_الْفَـرَجْ

@southosein

حسرت دیدن گنبد طلای حرمت داره
مثل بغضی کهنه به دلم چنگ میزنه
اونقدر از تو دور شدم
که این روزا حس میکنم
غم غربت یه دنیا
روی شونه ی منه
اونقدر از تو دور شدم
که این روزا حس میکنم
همه ی جهان فقط قد یه زندونه برام

همیشه از حرمت ، بـوی سـیـب مـی آیـد
صـدای بـال مـلـائـک ، عـجـیـب مـی آیـد !
سـلـام ! ضـامـن آهـو ، دل شـکـسـتـه ی مـن ،
بـه پـای بـوس نـگـاهـت ، غـریـب مـی آیـد
طـلـای گـنـبـد تـو ، وعـده گـاه کـفـتـرهـاسـت
کـبـوتـر دل مـن ، بـی شـکـیـب مـی آیـد
بـرات گـشـتـه بـه قـلـبـم مُـراد خـواهـی داد
چـرا کـه نـالـه ی «امّـن یُـجـیـب» مـی آیـد …
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

روزی اگر بناست فدای کسی شوم
سوگند می خورم که فدای تو می شوم
ناراحتم خدای نکرده ولم کنی
من تازه دارم از فقرای تو می شوم
شبهای قبر منتظرم ایها الرئوف
بیهوده نیست اینکه گدای تو می شوم

  یا علی موسی الرضا ای جان عشق

یا علی بن موسی الرضا

در حریم قدسیت

بال مناجاتی بده

گنبدت دل می برد وقت

ملاقاتی بده

ولادت هشتمین اختر

آسمان امامت امام رضا (ع) مبارک

ساقی که خود تجلی مستانه می کند

ما را خمار وارد میخانه می کند

بنیانگذار شیوه لیلائیان رضاست

کز دل جنون بسازد و دیوانه میکند