ماه محرم به انتها رسید و کتاب «صفر» رو به آغاز است؛ ماهی که آغازین روزش یادآور ورود کاروان اسرای کربلا به شام است.
کاروانی که از دشت بلای کربلا و روزهای داغ و داغدیده محرم زیر دیدگان خورشید ولایت با چوب خیزران رهسپار سفری اجباری شدند که به «صفر» ختم می‌شد و به کوچه ‌های شام…
ماه صفر همان ادامه محرم و نیمه دیگر واقعه کربلاست که در شام تکرار می‌شود و ندای تنهایی حسین (ع) و اهل بیتش را نه در گوش شامیان که در جهانی طنین انداز میکند.

ماه صفر ظرف زمانی پر از اندوهی است که هر آینه کربلا و هر آدینه اش عاشورا را در ذهن تصویر میکند و تکرار دمادمی است برای شنیدن ندای «هل ناصر من ینصرنی….» حسین (ع) و غربت بی مثال زینب و سه ساله کربلا…
صفر ادامه فصل عزاداری بر حسین (ع) و کاروان عاشورا است و تداوم پر از اندوه مقتل و سرهای به نیزه رفته …

صفر چنان اخوتی با محرم دارد که گویی سوگ بیشتری را در فراغ محرم به جان خریده و اشک بیشتری را به دل های جا مانده از کربلا به عاشقان، هجی میکند.
صفر آبستن حوادث تلخی است که از سفر کاروان حسین آغاز می‌شود و با شهادت دختر 3 ساله ‌اش به داغ می‌نشیند و تا رحلت پیامبر اکرم (ص) و چند تن از امامان معصوم (ع) به تکرار می‌رسد.

این ماه، ماهی است که در آن وحی برای همیشه از آسمان به زمینیان قطع شد و از این باب است که در روایات آمده که برای دفع آفات و بلایای این ماه، بسیار صدقه دهند، نه از آن جهت که به آن معنا نحس باشد بلکه ماه صفر داغ های بسیاری به پیشانی اش دارد.

زهرا مرادوند