ای امام غربت!

آن‌که از آبروی تو وساطت می‌طلبد، تشنه باران هدایت توست و آن‌که حاجت را بهانه کرده، تشنه رفاقت با تو.

به حق شادی میلادت، قفل بسته چشمان ما را با عنایت و کرمت بگشای تا طعم سفره مهربانی تو را بچشیم؛ که هیچ زخمی از بارش کرامت بارانی ‌ات بی ‌مرهم نمی ‌ماند؛ یا کریم اهل هدایت!

قبله حاجات آن صفت کریمانه را که در اسما و صفات ذات الهی شنیده‏ای، در ظهور وجود مبارک حسن علیه ‏السلام ببین!

اگر امام مجتبی علیه ‏السلام را کریم اهل‏بیت می‏خوانند، بدان جهت نیست که دیگر امامان معصوم از این صفت برخوردار نیستند، بلکه از آن است که این صفت در وی به تمامیت و کمال رسیده است و امام حسن علیه ‏السلام در ظهور و بروز کرامت، پیشی گرفته است؛ به زبان دیگر، امام، در تجلی صفت کرامت و بزرگواری خداوند آنچنان آیینه ‏داری می‏کند که سزاواری این اسم اعظم را یافته است.

در واقع، خداوند تعالی در هر یک از اهل بیت علیه ‏السلام صفتی از اسمای الهی خویش را شاخص گردانیده تا مردم برای رجوع، قبله حاجات واحد و یگانه ‏ای داشته باشند؛ وگرنه، دیگر اهل بیت علیهم ‏السلام نیز از صفت کرامت به دور نیستند. چنین است که هر یک از آل اللّه‏ در صفتی بارز شده ‏اند تا به واسطه آن، بر شفاعت عالَم، جلوه بیشتری بیابند.

از بزرگواری کریم اهل بیت علیه‏السلام به دور است که هنگام نیاز و حاجت کسی، کرامت خویش بپوشاند و در انعام و اکرام به او بخل ورزد.

پس دست التماس ما و دامان کریمانه او!

عباس محمدی

خنده بـه لب‌ های تموم خلقُ الله

که اومده دنیا کریم آلُ الله

عاشقا بـه نوا و زمزمه

این شده گُل رو لب همه ی ی

تهنیت یا علی یا فاطمه مرحبا

یا حسن یا امام مجتبی

بـه دامن عصمت نور هدا آمد

خورشید زیبای ماه خدا آمد

این پسر جلوات داوره

هستی و نور چشم حیدره

مُصحفی روی دست مادره، عاشقا

یا حسن یا امام مجتبی

از زندگی مـا بی ولای تـو سیریم

به زودی این جشن و مدینه می گیریم‌

ای آقا برای مـا کن دعا

که بشیم همسفر با این خوبا

روزیمون شه مدینه کربلا،‌ ای آقا

یا حسن یا امام مجتبی

ویرایش

ستاره ‏ها تکثیر می‏شوند و آفتاب، در شب ‏های تاریک رخنه می ‏کند.

همه پیراهن‏ ها، بوی یوسف می‏گیرند و کبوتران از سقف خانه ‏ها لبریز می‏شوند.

آسمان، آن‏قدر آبی می‏شود که آب‏ ها از یاد می ‏روند.

زندگی از لبخند تو آغاز می ‏شود و باران ‏ها ستاره می ‏بارند بر ایوان ‏های تاریک مانده ما. با آمدنت، غروب‏ها کوتاه و کوتاه‏تر شدند و آفتاب، بلندتر از همیشه، بر پنجره‏ های ما پدیدار شد.

تو که آمدی، گریبان‏ های غریب، بغض شدند و اشک ها، باران‏ های بهاری. جاده ‏ها عاشقانه به تو ختم شدند و همه راه ‏ها، صراط مستقیم.

بهارها در حاشیه سبز نام تو جان گرفتند.

تو که آمدی؛ غربت از تنهایی درآمد و عشق، در سینه‏ های کوچک ما جوانه زد.

پرنده‏ های بی ‏آشیانه بر شانه‏ هایت آشیان گرفتند و درخت ‏ها به برکت نفس ‏های معطر تو شکوفه زدند و سیب شدند.

با آمدنت، بوی علی در کوچه ‏های غم ‏زده کوفه جاری شد و صدای گریه ‏های کودکانه ‏ات، در صدای بال فرشتگان پیچید تا شب‏ها، با لالایی آرام تو، کائنات به خواب بروند.

چشم ‏هایت، دورترین افق ‏ها را روشن کرده است.

سینه‏ ات، اقیانوسی است که همه اندوه‏ های عالم را پذیرا خواهد شد.

با تو، دنیای پدرانه علی علیه‏السلام ، رنگین‏ تر و تنهایی ‏اش با رنگ مهربانی تو پُر خواهد شد. تو که آمدی، آبشارها همه قد کشیدند تا در تن تو، خودشان را تطهیر کنند و رودخانه ‏ها به دنبال کوچه خانه پدری ‏ات دویدند تا بوی قدم‏ هایت را به دریاها سوغات ببرند.

از نام تو، تنهایی می ‏تراود و پرنده ‏ها با آسمان آشتی می‏ کنند.

چشمه‏ ها در تشنگی کویر، جاری ‏اند تا عطش تنهایی تو را تا کربلای غریب برادرت ببرند.

تو آمده‏ ای تا منادی عشق و مهربانی در دلتنگی دورترین کوچه ‏های شب ‏زده باشی.

گردآوری : بخش مذهبی بیتوته

  ???

 #یادداشت_کوتاه

✍️علی اکبر صیدی

???

?براساسِِِ آیه 120 سوره توبه، می توان گفت که شرکت در انتخابات، در راستای حفظ و تقویتِ نظام اسلامی، بر هر مسلمانی ضرورت (وجوب) دارد.

?چون حضور مردم در صحنه‌های انقلاب از جمله #انتخابات، یکی از مصادیق این آیه بشمار می رود که خداوند دستور می دهد مسلمین، به مسیری گام نهند که کفار و دشمنان را ناراحت و عصبانی کند «وَ لا يَطَؤُنَ مَوْطِئاً يَغِيظُ الْكُفَّار».

? حضرتِ امام خمینی(ره) نیز، حفظ نظام را از#اوجب_ واجبات می دانند.

?نتیجه: شرکت در انتخابات، یک وظیفۀ شرعی و وجوب عینی برعهده هر مکلف است.

#مشارکت_حداکثری

#ایران_قوی 

#انتخابات_۱۴۰۰

#روشنگری

#ثامن

? https://sapp.ir/meyar.pb

?

???