یاس حرم ز شاخه جدا از سه شعبه شد
کوچکترین شهید فدا از سه شعبه شد

بین گلو و تیر ، که سنخیتی نبود
تکخال عشق بود و دو تا از سه شعبه شد

شش ماه او تمام شد و در منای عشق
قربان سیدالشهداء از سه شعبه شد

وقتی پدر ز حنجر او تیر را کشید
زد دست و پا به خون و رها از سه شعبه شد

در پاسخ به شادی شرم آور عدو
در خیمه های تشنه عزا از سه شعبه شد

دیدی دلا به محشر کبرای کربلا
شور قیامتی که به پا از سه شعبه شد

آنجا که کاخ صبر و امیدش خراب شد
غمخانه ی رباب بنا از سه شعبه شد.

♠️?♠️?♠️?♠️?♠️?♠️?♠️

 امام خامنه ای: تاریخ می‌نویسد: مسجد کوفه مملو از جمعیتی شد که پشت سر ابن زیاد به نماز عشا ایستاده بودند. چرا چنین شد؟ بنده که نگاه می‌کنم، می‌بینم خواصِ طرفدارِ حق مقصرند و بعضی‌شان در نهایت بدی عمل کردند. مثل چه کسی؟ مثل شریح قاضی. شریح قاضی که جزو بنی‌امیّه نبود! کسی بود که می‌فهمید حق با کیست. می‌فهمید که اوضاع از چه قرار است. وقتی هانی بن عروه را با سر و روی مجروح به زندان افکندند، سربازان و افراد قبیله‌ی او اطراف قصر عبیداللَّه زیاد را به کنترل خود درآوردند.

ابن زیاد ترسید. آنها می‌گفتند: شما هانی را کشته‌اید. ابن زیاد به شریح قاضی گفت: برو ببین اگر هانی زنده است، به مردمش خبر بده. شریح دید هانی بن عروه زنده، اما مجروح است. تا چشم هانی به شریح افتاد، فریاد برآورد: ای مسلمانان! این چه وضعی است؟! پس قوم من چه شدند؟! چرا سراغ من نیامدند؟! چرا نمی‌آیند مرا از این‌جا نجات دهند؟! مگر مرده‌اند؟! شریح قاضی گفت: می‌خواستم حرفهای هانی را به کسانی که دورِ دارالاماره را گرفته بودند، منعکس کنم. اما افسوس که جاسوس عبیداللَّه آن‌جا حضور داشت و جرأت نکردم! جرأت نکردم یعنی چه؟ یعنی همین که ما می‌گوییم ترجیح دنیا بر دین! شاید اگر شریح همین یک کار را انجام می‌داد، تاریخ عوض می‌شد. اگر شریح به مردم می‌گفت که هانی زنده است، اما مجروح در زندان افتاده و عبیداللَّه قصد دارد او را بکشد، با توجّه به این‌که عبیداللَّه هنوز قدرت نگرفته بود، آنها می‌ریختند و هانی را نجات می‌دادند. با نجات هانی هم قدرت پیدا می‌کردند، روحیه می‌یافتند، دارالاماره را محاصره می‌کردند، عبیداللَّه را می‌گرفتند؛ یا می‌کشتند و یا می‌فرستادند می‌رفت. آن گاه کوفه از آنِ امام حسین علیه‌السّلام می‌شد و دیگر واقعه‌ی کربلا اتّفاق نمی‌افتاد!
بیانات در دیدار فرماندهان لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله(ص) ۷۵/۰۳/۲۰

#امام جعفرصادق (علیه‌السلام) :

☠ قُداّمُ القائِمِ مَوتَتان: مَوتٌ احمرُ وَ موتٌ اَبیضُ حتّی یذَهَبَ مِن كُلِّ سبعةٍ خمسةٌ! اَلموتُ الأحَمرُ السَیفُ و المَوتُ اَلأَبْیضُ الطَاّعونُ.

? پیش از قیام حضرت، دو نوع مرگ و میر خواهد بود: یکی مرگ سرخ و دیگر مرگ سفید آنچنان (سهمگین و هولناک) كه از هر هفت نفر پنج نفر از بین خواهند رفت! مرگ سرخ با شمشیر(اسلحه) و مرگ سفید بیماری(همه‌گیر) طاعون است. (كمال‌الدین، ص ٦٥٥)

➕➖➖➖➖➖➖➕ـ

#خاطرات‌شهدا

تشنگے ‌امانش‌ را ‌بریده‌بود
از خط ‌برمےگشت…
روزه‌ بود
به‌ سنگر ڪه ‌رسیداذان ‌را‌ گفتند؛ آب‌ را‌ سمتش‌ گرفتم‌ و ‌گفتم:
بنوش‌ به‌یاد‌ لب‌های‌ تشنه ‌حسین"ع"?
لیوان ‌را از دستانم ‌گرفت و به ‌دم‌سنگر رفت
منتظر ‌رفیق‌اش ‌بود، ڪه ‌او‌ هم‌ بیاید.
سوت‌ خمپاره‌ایی ‌آمد،گردوخاک‌ شد
چشمانم ‌را ڪه ‌باز ڪردم‌، او را غرق درخون ‌یافتم!
سیرآب ِ‌سیرآب…?

#اَلسَلآم_عَلیکِ_یا_ابآ_عَبداللهِ_حسَین

یامهدی عج
@modaefan313

 حضرت رسول(ص) به مناسبت‌های مختلف در سخنانی همه مردم را به مقام و جایگاه اهل بیت(ع) خصوصا امام حسن(ع) و امام حسین(ع) آشنا می‌کردند و از مردم خواستند که آنها را حفظ کنند.

*در قلب پیامبر(ص)

عمران بن حصین می‌گوید: روزی پیامبر اکرم(ص) به من فرمودند: «ای عمران! هرچیزی در دل جایگاهی دارد، اما هیچ چیز همانند این دو جوان (امام حسن و امام حسین) در قلب من از منزلت برتر و بیشتری برخوردار نیست.»
عمران می‌گوید: عرض کردم یا رسول الله(ص) چه چیزی موجب شده که این همه آن دو بزرگوار را دوست می‌دارید؟ حضرت فرمودند: «ای عمران آنچه بر تو پوشیده بسیار بیشتر از آنی است که به آن اطلاع پیدا کرده‌ای، خداوند متعال به من دستور داده که این دو را دوست داشته باشم.»

*عروة الوثقی الهی

امام محمد باقر(ع) از رسول خدا(ص) نقل می کنند که آن حضرت فرمودند: «هر کس بخواهد به عروة الوثقی ـ که خداوند متعال در قرآن فرموده است که هرگز گسسته نمی‌شود ـ چنگ بزند باید علی(ع)، فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را دوست بدارد؛ زیرا خداوند متعال در عرش عظمت و جلال خود آنها را دوست می دارد.»

*مشعل هدایت و کشتی نجات

نقل شده است که روزی پیامبر اکرم(ص) به امام حسین(ع) که از در وارد شدند، فرمودند: «خوش آمدی ای زینت آسمان‌ها و زمین!» یکی از حاضران به نام ابی بن کعب [با تعجب] عرض کرد. یا رسول الله(ص)، آیا جز شما کسی دیگر هم زینت آسمان‌ها و زمین محسوب می‌شود؟ رسول خدا(ص) فرمودند: «ای ابی بن کعب، سوگند به آن که مرا به حق به پیامبری مبعوث کرد، همانا حسین بن علی(ع) در آسمان‌ها از روی زمین بیشتر شناخته شده است. نام او در عرش الهی این گونه نوشته شده است: اِنّ الحُسینَ مِصباحُ الهُدی و سفینةُ النّجاة؛ همانا حسین مشعل هدایت و کشتی نجات است.»

امانت پیامبر اکرم(ص)
وقتی مردم به منظور بیعت با علی بن ابیطالب(ع) به آن حضرت مراجعه کردند، آن حضرت از جمله کارهایی که انجام دادند این بود که امام حسن و امام حسین(ع) را در بر گرفته و رو به طرف مردم کردند و فرمودند: «ای مردم شاهد باشید و گواهی بدهید که این دو، فرزندان پیامبرند و ودیعه‌هایی هستند که آن حضرت آنها را در بین شما به جای نهادند و از شما خواسته اند که آنها را حفظ کنید. اینک من نیز این دو را به عنوان امانت به شما می سپارم. از آنها به طور کامل مراقبت کنید و بدانید که پیامبر اکرم(ص) در روز قیامت از شما درباره حفظ این دو ودیعه‌اش پرسش و بازخواست خواهد کرد.»

سرور و سید جوانان بهشت
علمای شیعه و سنی در چندین مورد از جابر بن عبد الله انصاری روایت کرده اند که می گوید: من بارها از پیامبر اکرم(ص) درباره حسین بن علی(ع) شنیدم که می‌فرمودند: «کسی که دوست دارد به سرور جوانان اهل بهشت نگاه کند و او را بشناسد به حسین بن علی(ع) نگاه کند» و در روایت دیگر از پیامبر خدا(ص) روایت شده که: «حسن و حسین علیه السلام سروران جوانان اهل بهشتند.»

*گل‌های باغ نبوت

ابو ایوب انصاری می‌گوید: روزی به خدمت رسول اکرم(ص) رسیدم. دیدم امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در کنار آن حضرت مشغول بازی‌اند و پیامبر اکرم(ص) با تمام وجود به آن دو بزرگوار محبت می‌کنند و آنها را در آغوش می‌گیرند. عرض کردم: یا رسول الله(ص) آیا آن دو بزرگوار را دوست داری؟ حضرت فرمودند: «چگونه آنها را دوست نداشته باشم، در حالی که این دو گُل‌های من هستند و من آنها را می‌بویم و از رایحه‌های آن دو بهره‌مند می‌شوم» و در روایت دیگر آمده که حضرت فرمودند: «این دو، دو گل من در دنیا هستند. هرکس مرا دوست می‌دارد این دو را نیز باید دوست بدارد.»

منبع: خبرگزاری مهر