چه اضطرابی دامن زمین را فرا می گیرد، آن گاه که دلش مزار امامی می شود. گویی در آن هنگام، دست و پایش می لرزد! زمین از اینکه باید گوهری را در میان بگیرد، بسیار ناخشنود است. اکنون زمین چه شرمسار است که تنها بیست و پنج بهار، او را مهمان خوانش دیده بود؛ او که… بیشتر »

عشق بى نهايت دل به زيارت تو اوج مى گيرد اى رضا! مى آيم به سوى تو تو اى عشق بى نهايت! و تو عاشقانه عقده هاى دلم را مرحمى مى شوى و هاى هاى اشكهايم به زيارت تو از ديدگانم جارى مى شود اى ملكه دلهاى خسته! تو جام مرا پر از شراب معنويت مى سازى و من عاشقانه… بیشتر »

كویر براى حضورت نورانى مى‌شود و پنجره‌ها به شوق رویت، نیمه شبى را به سوى خورشید باز نمى‌شوند. كوچه پس كوچه هاى قم به یمن حضورت نورانى مى‌شوند و سرو هاى آزاد به احترامت قیام مى‌كنند. آرام آرام، بر پهنه كویر حضور پرولایت شكوفه مى دهد؛ غربت به یمن غریب… بیشتر »

#غم_های یک #دختر_مذهبی … آقا قبول ما دختریم … آقا قبول #شهید نمی شویم … آقا قبول نمی گذارند #تفنگ دستمان بگیریم و برویم #مدافع_حرم_حضرت_عشق شویم … آقا قبول راه #شهادت برایمان بسته شده … قبول …. همه را در اوج نا امیدی… بیشتر »

هنوز کوچه های مدینه از خاطره گام های آهسته تو سرشار است. هنوز سایه های آرام شب، از وزش نسیم حضور تو بیدارند. هنوز خانه های بی نور و تهی از عطر مهر مادر و پدر، به لحن دلگشای تو مشتاق مانده است. کسی چه می دانست که آن شعر شبانه نان و طعام، از قلب غزل سرای… بیشتر »