مولا امیرالمومنین علی علیه السلام :

«در آخرالزمان كه بدترين زمانها است ، زنان بى حجاب و برهنه آشكار مى شوند كه با زينت و آرايش بيرون مى آيند، آنان از مرز دين خارج شده اند و در فتنه ها وارد گشته اند و به سوى شهوتها تمايل و شتاب دارند،حرامها را حلال مى كنند و سرانجام در جهنم و دوزخ گرفتار آتش و عذاب ابدى خواهند شد». وسائل الشيعه : 14/19 / حجاب برتر: 77

از اين فرمايشات هشدار دهنده شش مطلب مهم زير فهميده مى شود:

1- آن زمانى كه زنان رعايت حريم حجاب و عفاف نكنند، بدترين زمانها است .
2- زنانى كه با آرايش و نمايش از خانه بيرون مى آيند و سنگر عفّت را بشكنند، از دين خارج شده اند و در مقابل دين قرار گرفته اند.
3- اين گونه زنان در فتنه ها وارد شده اند و موجب فتنه ها و انحرافها و گناهان خواهند شد.
4- اين گونه زنان گرايش به هوسهاى شهوت انگيز دارند، شهوت پرستى بر آنها حاكم است نه عقل و منطق .
5- اين گونه زنان حرامهاى الهى را حلال كرده و با بى بند و بارى خود، حدود الهى و مرزهاى دينى را زير پا مى گذارند، و موجب افزايش فساد مى شوند.
6- سرانجام اين گونه بانوان ، عذاب ابدى دردوزخ خواهد بود.
#حجاب #زینبیه

@baghdaad0120

?‌مهدي ادامه حسين است و «انتظار» ادامه عاشورا و برآمده از آن. مهدي، فرزند حسين است و فرهنگ «انتظار» برآمده از فرهنگ «عاشورا» و انتظار حسينِ ديگري را کشيدن.

?اين دو پيوندي ديرين و مستحکم با يکديگر دارند. يکي پشتوانه فرهنگي و زمينه ساز، براي ديگري است و يکي رمز «حيات شيعه» است و ديگري رمز «بقاي آن». يکي رمز «قيام و به پا خاستن شيعه» است و ديگري عامل «حفظ و استمرار آن»

?«مهدي» وارث عاشورا است همچنان که «حسين» عليه السلام وارث پيامبران است. عاشورا، دريچه اي به «انتظار» است و انتظار، تجلي آرزوها و آمال کربلا. فرهنگ عاشورا، دستمايه اساسي و مايه شکوفايي و بالندگي منتظران مهدي در عصر انتظار است.

?پيوند «عاشورا و انتظار» و «حسين و مهدي» ، پيوند «والِد» و «ماوَلَد» و «نور علي نور» است…

#منبرک_و_دلنوشته_مهدوي ۲۴
#امام_زمان (عج)

di?

حال من از این خراب ترم بشه
کسی نیس که سایه‌ی سرم بشه
بدون عمه سفر نمیره که
یه چیزی بگید که باورم بشه

دیگه از کسی سوال نمی‌کنم
خودم و دیگه وبال نمی‌کنم
بد جوری موی سرم کشیده شد
عمه من زجر و حلال نمی‌کنم

زخمامو به عمه هام نشون دادم
گوشواره هامو به ساربون دادم
من باید بابامو امشب ببینم‌
نمی‌خوام بیاد ببینه جون دادم

دخترت از عمه شرمنده میشه
روزی صد بار میمیره زنده میشه
بسکه هر کسی رسیده کشیده
دس به موهام میزنم کنده میشه

دردای بی دوا مو چیکار کنم
من نماز شبامو چیکار کنم
هی به من میگن بدو نمیتونم
آبله‌های پامو چیکار کنم

تو ندیدی آخه پژمردن مو
سر به زیر بال و پر بردن مو
وقتی از شتر می‌افتادم بابا
عمه هم ندید زمین خوردن مو
«حامد خاکی»

تو را چه بنامم،
که ناب تر از شبنم های صبح گاه بر گلبرگ تاریخ نشسته ای.
تو را چه بسرایم که آوازه برکت و کرامتت، موج وار، همه دل ها را به تلاطم در آورده است.
تو را چه بنامم که بیش از سر بهار در آغوش بابا، طعم زندگی را نچشیدی و مانند او، غریبانه از غربت این غریبستان خاکی بار سفر بستی.
پس سلام بر تو، روزی که به عالم خاکی گام نهادی و روزی که به افلاک پر کشیدی.

رقیه جان! تو را خوب تر از شام غریبان، زینب میشناسد و تو بهتر از همه، شام غریبان را.

شام غریبان محرم ، تو را خوب میشناسد؛ تورا که آنقدد پدر پدر کردی و «یا عَمَّتِیَ و یا أُخْتَ أَبِی! أیْنَ أَبِی» گفتی تا در روشنای حضور حسین ع غوطه ور شدی.

سلام به تو ای سئوال بزرگ تاریخ! پس از گذشت قرن ها آیا آبله پاهایت خوب شده است؟