ایام اربعین بود و پیاده به سوی کربلا رهسپار شده بودیم. خستگی جسممان را آزرده بود؛ اما ذوق روحمان ما را وامی‌داشت که به همراه دسته‌جات، سینه‌زنان به بین‌الحرمین برویم. زیر سایه‌بان‌های این خیابان بهشتی نشستیم. عباس چفیه‌ای روی سرش انداخت و مشغول خواندن… بیشتر »

سه سال بیشتر نداشت اما  بزرگی عاشورای حسین (ع) در چشم های کوچکش خلاصه شده بود و  غربت کربلا در عمق نگاهش تفسیر می شد. سلام بر تو که در ضمیر لبخند حسین (ع) رها بودی و در دامانش، تصویر زیبای حق و عشق را به تماشا نشستی. تو دختر خورشيدی و از تبار… بیشتر »