امشب، ولادت یازدهمین قافله سالار دین است؛ مولودی هم نام محمد (ص) و از ذریه پاک آل طه که کنیه آن حضرت « أبومحمد » است و این کنیه را امام هادی علیه السلام بر ایشان نهاده اند.[1]
این کنیه اشاره به این دارد که فرزند آن حضرت، امام منتظر است که روایات ائمه پیشین، ایشان را هم نام پیامبر معرفی نموده بودند.
آری او می‌آید تا جهان را به حضور آخرین منجی عالم بشارت دهد و منتظر بودن را معنای واقعی بخشد.

احمد بن عبیدالله بن خاقان، خصوصیات ظاهری و رخسار حضرت را چنین توصیف می کند: «امام گندمگون، درشت چشم، نیکو قامت، خوب روی و خوش اندام بود و هیبت و جلالی تمام داشت.»[2]

از احادیث نقل شده از آن حضرت آشکار می گردد که آن حضرت همچون امامان دیگر به مدد ارتباط با عالم غیب، از آگاهی و دانشی غیبی برخوردار بوده است و به نظر می رسد آن حضرت بیش از امامان دیگر، از این آگاهی به صورت «ابزار هدایت» استفاده می‌کردند.[3]

علم آن امام همام، چنان وسیع و عمیق بود که بسیاری از اندیشمندان به آن معترفند؛ به عنوان نمونه «بطریق» شاگرد «بختیشوع»، پزشک مسیحی،  از استاد خود نقل نموده است که به او درباره آن حضرت گفت: «بدان که او داناترین فرد روزگار ماست که بر زمین زندگی می کند.» [4]
اماما، شما نوید بخش امید و بالنده ساز عقل و تدبر هستید، چنانکه که فرمودید:«عبادت در زیاد انجام دادن نماز و روزه نیست، بلکه عبادت با تفکّر و اندیشه در قدرت بی منتهای خداوند در امور مختلف می‌باشد.» [5]

یا آن دم که فرمودید:«قبیح ‌ترین و زشت ‌ترین حالت و خصلت برای مؤمن آن حالتی است که دارای آرزویی باشد که سبب ذلّت و خواری او گردد» [6]

سلام بر شما و فرزند پر صلابتتان، حضرت موعود!

زهرا مرادوند