گمان کنیم اکنون، #صفر سال ۱۱هجری ست.

این روزها خورشید فروزان #مدینه سرد است، آسمان ناله می کند، زمین بی تاب است و جریان شریان درخت، به احترام #غم می ایستد

این روزها، مدینه دلتنگ است.
دلتنگ مردی که از نگاهش، مهر چکه می کرد.
مردی که تبسمش، عطر #بهشت داشت.

این روزها، #زهرا(س)دلتنگ است.
دلتنگ پدری که دختر نازدانه اش را، می بویید و می بوسید و #گرامی اش می داشت.
پدری که از عمق جان، کوشید و از هیچ چیز، بهر رواج #حق دریغ نکرد

این روزها، #علی(ع) دلتنگ است.
دلتنگ #برادری که پشت به پشت یکدیگر، به کارزار قدم نهادند و بیرق #عدل را برافراشتند.
برادری دلسوز، که ذره ذره ی #کائنات محو تماشایش بودند

این روز ها رزق جهان، #بغض است.
بغضی تلخ از فراق رسول مهر.
از فراق #بَشیرُ_و_نَذیر
از فراق #رَحمَه_لِلعالَمین

به هجران، زارى دلهاى خونين
ز حد بگذشت #يا_ختم_النّبيّن

ز اشك و آه مهجوران بيتاب
جهانى غوطه زد در آتش و آب*

و اگر به مهر ۱۳۹۹ هجری خورشیدی هم باز گردیم، عُشّاق #دلتنگ اند.
اما این دلتنگی و رنج، آن دم معنا می یابد که ره #رسول در پیش گیرند و بشوند مرید #حقیقی.
بشوند یاور مقبول

پ.ن:شیخ محمد حزین لاهیجی

?به مناسبت سالروز #رحلت_حضرت_رسول(ص)

✍نویسنده : #زهرا_مهدیار?