تفسیر سوره «انسان» (۴)

۲. انسان خلق شد

إِنَّا خَلَقْنَا الْانسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ
خلقت انسان….. هست شدن انسان….. از نیستی به هستی آمدن

*أَمْشَاجٍ
ماده اولیه انسان موجود بود ولی بالفعل نبود. خداوند انسان را از «نطفه‌ای امشاج» درهم‌ریخته و آمیخته با ترکیب‌های مختلف ایجاد کرد.

نطفه‌ای که استعدادهای مختلف درآن‌واحد در آن وجود دارد. ترکیب‌شده از ژن‌های مختلف و توانایی‌های متفاوت.

انسانی که بر طبق آیه قبل، اعتراف به نبود خودش می‌کند، در اینجا به این موضوع اندیشه می‌کند که:

چیزی که نیست؛ برای هست شدن نیاز به پدیدآورنده و صانع و سازنده‌ دارد.
 خداوند نیز به این انسان اندیشمند یادآوری می‌کند که این ما بودیم که تو را اول مرتبه خلق کردیم:
«إِنَّا خَلَقْنَا الْانسَانَ»

* نَّبْتَلِيهِ
خداوند این نطفه را در رحم، مرتب از مرحله‌ای به مرحله دیگر و از صورتی به‌صورت دیگر برد؛ علقه، مضغه و…
تا خلق او کامل شد و رسید به یک مرحله خاص: یعنی یک گام به تکامل نزدیک‌تر

#تفسیر_سوره_انسان