این تار ناپیدای محبت را

تو از آستان معطرت
به قلب خسته ام کشیده ای …
تو بی آنکه ببینمت ،
این گونه مرا
بیقرار چهره ی دلربایت کرده ای …
تو بی آنکه لایق باشم ،
تار و پود وجودم را با یاد خودت
پیوند زده ای …
تو چشمان بی نصیبم را
به مسیر سبز انتظار ،
دوخته ای …

تو مرا شیفته ی خود کرده ای …

تو چقدر خوبی ، چقدر مهربانی ، چقدر عزیزی ، چقدر نزدیکی …

کاش ببینمت پیش از آنکه بمیرم …

?ما ملت امام حسینیم?

?ما ملت شهادتیم♠️