شاید فردایی نباشد. 

?به مادرت بگو: 

که او برایت دوست داشتنی ترین آدم دنیاست.

?به پدرت بگو: که به او افتخار میکنی

?به برادر مسافرت بگو: که دلت برایش تنگ شده

?به خواهرت بگو: 

که مردی که با تو باشد، خواهد دانست 

با زیباترین دختر دنیا ازدواج کرده است

?به دوستت بگو: 

از تو به خاطر صبرت با من سپاسگزارم

?به فرزندانت بگو: 

که بسیار دوستشان داری، امشب در کنارشان بخواب

?به همسرت بگو: 

لبخندت، زندگی من است

به او بگو: که تو بهانه آرامش و آسایشی

شاید فردایی نباشد. 

پس عذرخواهی کن

عذرخواهی کن از تمام کسانی 

که به آنها بدی کردی

و ببخش همه کسانی که تو را آزردند.

بخند… 

تا همه آفریدگان ببینند

انسان ارزش زندگی را می داند… 

 شاید فردایی نباشد،

پس بکوش تا امروز را از دست ندهی.

????

? صدای عشق است که امشب از دیار توس عالم‌گیر شده، شمس ‌الشموس دیار ایران زمین است و قبله حاجات دل ‌های نگران…

غریب‌الغرباست اما غربت خاکی تمام زائرانش را به گوشه چشمی می‌‌زداید.

انیس‌النفوس است و شاه خراسان؛ اما پادشاهی می‌کند دل‌ های غبار گرفته را و امید می‌ بخشد چشم‌ های بارانی به ضریح دوخته را…

هم او که زیارتش «حج فقرا» است و حریمش حرمت بخش دست‌های خالی به آسمان گشوده!

?شمس‌الشموس جهان! 

خورشید وجودت را بر دل‌های غبار گرفته ما بتابان و گَرد سیاهی را از آن پاک نما تا آینهٔ تمام نمای رحمت و کرامتت را لمس کنیم. دل تنها به شوق زيارت توست که اوج مى گيرد و دیده تنها به لطف حرمت نگاهت جلا می‌گیرد.

هشتمين نور کرامتی که با گوشه چشمی، قلبمان را به آمین دعایت  صیقل می‌ دهی!

پنجره فولادت همان ضریحی است که عشق را معنا مى كند و سقا خانه‌ ات محفل عشاقی است که گره در نگاه تو بسته‌اند دل به زيارت تو اوج مى گيرد.

 اى ضريح سراسر نور!

امشب میلاد توست؛ تویی که با حُرم نگاهت حریم دل ‌های شکسته را گلستان می‌کنی و حاجات را به روا شدن گره می‌زنی!

امشب به گونه دیگری همه سينه ها و همه جان‌ها تو را طلب می‌کنند و همه چشم ‌ها در شعف میلادت اشکبارند.

 اى غريب الغربا ! 

امشب غربت همه ما را برَهان و بر دل‌ هامان عشق بکار؛ که بذر محبت تو نهال وجودمان را سیراب کند و درخت باور ایمان‌ مان را بپروراند.

میلاد سراسر نورت گوارای جان مشتاقان حریم امن حرمت باد??

? اَللّهُـــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــکَ الفَـــرَج ?

   ?? @montazerane_zohoor

اینجاست که چشم هایت خود به خود می‌جوشند و دست هایت به طرف ضریح قد می‌کشند؛ گویی این غریب، تمام غربا را در آغوش مهربان خود کشیده است.✰~✰~✰

اکنون مرا به پرواز بدل کن. همین اکنون که دلم دور دست را می‌خواهد. دلم آسمان خانه تو. حوض حیاط، پنجره‌های مشرقی تو را می‌خواهد. اکنون معجزه کن. همین حالا که من دلم شراره آتش است. دستم التماس مقدر، چشمم منظره سیل اندوه، آرزوهایم در حسرت‌های بی پایان جهان درو شده. دعاهایم با دستان فرو افتاده در بستر بیماری در مرگند. سلام دارم به تو‌ ای طبیب، ای مسیحا، لحظه‌ای نگاهم کن. صدای شفاعتت باید در موسم بی کسی من هنگامه دلخوشی به پا کند.

وقتی به حرمت می‌روم، از دست صیاد روزگار آهو صفت می‌دوم و خود را به آغوشی می‌اندازم، مهربانتر از آغوش مادر و از آنجا بوی خدا می‌آید، بوی علی، بوی زهرا، بوی حسن و بوی سیب و بوی حبیبم حسین؛ که آنجا فرشته صفتی به جسم خالیم روحی تازه بخشد؛ که کوله بار دردهایم را لحظه‌ای بر زمین بگذارم و نفسی تازه کنم.

?دیشب از ستاره ای خواستم که بنشیند پای حرف هایم تا از محبوبم برایش بگویم،

?برایش از شماگفتم، از بار ها مهربانی ای که در حقم کرده اید، از الطافتان، از اینکه همیشه حواستان هست به من، از اینکه به وجود شما ثابت مانده است زمینی که من در آن زندگی میکنم و آسمانی که ستاره در آن!

?برای ستاره از دلتنگی گفتم، گفتم که در این چند سالِ زندگی ندیده ام حتی یک بار هم روی ماهتان را؛

ادامه »

كویر براى حضورت نورانى مى‌شود و پنجره‌ها به شوق رویت، نیمه شبى را به سوى خورشید باز نمى‌شوند. كوچه پس كوچه هاى قم به یمن حضورت نورانى مى‌شوند و سرو هاى آزاد به احترامت قیام مى‌كنند.

آرام آرام، بر پهنه كویر حضور پرولایت شكوفه مى دهد؛ غربت به یمن غریب معنا مى‌یابد.

دلم مى خواهد برایتان از بانویى سخن بگویم كه خیال سبزتان نیمه شبى بر اقامه ی سبزش سلام مى‌دهد و در آینه حرمش چهره آراید.

برایتان از بانویى سخن مى‌گویم كه #همانند زینب علیهاالسلام كه براى قیام قربانى داد و خورشید عاشورا را با صبرش تعریف كرد، او هم با قدمهاى پرحیاتش، به سرزمین كویرى قم حیات بخشید و در رگ ایرانیان خون حمایت از ولایت را جارى ساخت.

برایتان از بانویى سخن مى گویم كه به یمن حضورش، #شهر قم، مركز صدور علم و دانش علوى شد و محل رشد و بالندگى.

برایتان از بانویى سخن مى گویم كه بارگاه زیبایش، پناهگاه دل هاى عاشقى است كه شب هاى چهارشنبه در جمكران بیتوته مى كنند. به نیابت از شیعه در نیمه شب هاى كویرى قم، سر بر آستان حرم حضرت دوست مى سایند و براى ظهور گل نرگس دعا مى كنند و از بانوى كرامت، براى شكوفه دادن درخت اجابت استمداد مى طلبند.