مولای من!

پاى من گرچه در بند زمين است، اما دلم در هواى توست. از وراى زمان و مكان تو را می ‏جويم، هرچند كه تو با منى، مانند حضور نور، هوا، آب؛ اما خوشا روزى كه هلال رخسار تو بدر كامل گردد. زمين اگرچه گرد خورشيد می ‏چرخد، اما روح آن را مدارى است كه گرد تو می ‏گردد.
مولاى من! هر مظلومى كه در زير چكمه ستم كارى جان می ‏سپارد، نام تو بر لب دارد و تنها تويى كه فريادرسى و بس؛ هرجا حق و عدالت در معرض تجاوز و ستم قرار گرفت من رداى مقاومت بر تن نموده و بر پيشانى بند انديشه‏ام «يا مهدى» را حك می ‏كردم.
اى ناب‏ترين انديشه راهنماى من به سوى كمال!
اى رهاننده من از بندهاى اسارت زمان!
اى مدافع راستين تمامى حقوق من!
و اى فريادرس مظلومان بر خون نشسته!
من در انديشه تواَم.