در گذر روزها

زمانے که صداے شادے از دیوار زندگے مانند گلهاے کاغذے بالا مے‌رود
بیش‌تر دلتنگ یک لحظه با شما بودن میشوم
وقتے که با دوستانم میخندم
یکدفعه دلم براے زیبایے مرواریدهاے سفید صدف لبخندتان پر میکشد
که نه تنها من
بلکه حال دنیا هم بےشما خوب نیست
هر قدر هم که در ظاهر شاد و خوشبخت باشیم
و بدون دریاے آرام نگاه‌تان
امکانے وجود ندارد براے قرار
درست است بر دنیایم در ثانیه‌هاے تاریک غیبت‌تان، تلاطمے موّاج تر از همیشه حکم فرماست
اما
هم‌چنان نفس‌هایم برقرار است
که شمایید امکان دنیاے من
براے زندگے
سلام بر شما که زندگے را برایم ممکن میکنے.

در افق آرزوهایم
تنها ♡أللَّھُمَ ؏َـجِّلْ لِوَلیِڪْ ألْفَرَج♡ را میبینم…

?ما ملت امام حسینیم?

?ما ملت شهادتیم?