از بوی عود، خاک، صدای خیزران و تازیانه کربلا که گذر کنیم، عطر ربیع است که دل‌ های صیقل داده محرم و صفر را، به ماه شادی اهل بیت (ع) فرا می‌ خواند.
همان ماهی که چون عطر بهار نارنج در نسیم می ‌پیچد و شمیم روح‌ انگیز تسبیح آل طه را به جان عاشقان هدیه می ‌کند.
آری ربیع‌الاول، اولین کوچه بعد از «صفر»…
ماهی که آبستن است میلاد مبارک خاتم ‌الانبیا، محمد مصطفی (ص) و همچنین موسس مذهب شیعه جعفری، حضرت صادق(ع) را…
ربیع الاول ماه هجرت است، هجرت پیامبر نور (ص) از مکه به مدینه که سر فصل زرین دین مبین اسلام بود…

ربیع رایحه‌ای دارد از جنس عطر گل نرگس؛ چرا که آغاز امامت پر برکت حضرت بقیة اللّه (عج) به گیسوی این ماه زینتی بی بدیل بخشیده  است.
عظمت دیگر این ماه از آن جهت است که ماه رخداد واقعه عظیم «لیلة المبیت» است، شبی که حضرت علی (ع) در بستر پیامبر آرمید تا جان پیامبر را از توطئه در امان دارد.

اگر چه تمام ایام الهی دارای منزلت و جایگاه اند، اما ربیع مزین به قدوم حضرت رسول (ص) است به عنوان آخرین نبی، و آغاز امامت مهدی (عج) ، به عنوان آخرین ولی، آخرین امام و حجت خدای بر زمین…

حال که محرم و صفر را پشت سر گذاشتیم و با صفای عشق حسین (ع) به معرفت رسیدیم، وقت آن است که در این بهار، به یُمن رویش دوباره‌ جوانه معرفت سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.

زهرا مرادوند