لقمان به پسرش گفت: « . . . اى پسرم! دنيا درياى عميقى است كه بسيارى در آن غرق شده اند ؛
پس
بايد كشتىِ [نجات] تو در آن ، پَروامندى از خداوند متعال باشد ،
و پُل تو ايمان به خدا ،
و بادبان كشتى ات توكّل
ومتولّى آن، خرد ،
و راه نماى آن،دانش ،
و مسافر آن ، شكيبايى»

?الكافي : ج 1 ص 16 ح 12 ?