✍تختی يک ماشين بنز ۱۷۰ سبز رنگ داشت. هميشه برای تعمير به تعمیرگاه نادر می‌آمد که مالکانش دو شريک بودند. مردمی که گرفتاری يا مشکلی داشتند، برای تختی نامه می‌نوشتند و به صاحبان این تعمیرگاه می‌دادند تا به دست تختی برسانند.

🔹يک روز در اين تعمیرگاه نشسته بوديم که تختی بدون ماشینش آمد. 

🔸گفتيم: ماشين کو؟ 

🔹آقا تختی گفت:

ديشب ماشين را دزديدند. 

🔸آوانس با شنيدن اين حرف گفت:

آقا موقع رفتن ماشين منو ببر تا ببينم چه خواهد شد.

🔹يک هفته بعد، در تعمیرگاه نادر بوديم که چند نامه به تختی دادند. پهلوان در حالی که یکی از نامه‌ها را می‌خواند، يک دفعه خنده‌ بلندی کرد و گفت:

نامه آقا دزده است! نوشته ماشينت مقابل شير پاستوريزه پارک شده و شرمنده‌ام که ماشینت رو دزدیدم.

🔸به همراه تختی به محلی که سارق گفته بود، رفتيم. ماشین آنجا بود، تختی دور ماشين چرخيد و گفت:

لاستيک‌ها، تودوزی، ‌ضبط و همه چيز ماشین نو شده! 

🔹سارق بعد از اینکه فهمیده بود ماشین جهان پهلوان تختی را دزدیده از کارش پشیمان شده و برای عذرخواهی همه چیز ماشین را نو کرده بود.

🔸بعد که سوار ماشین شدیم، تختی گفت:

عمو حيدر! بيا مبلغی که برای ماشين من خرج شده رو به خيريه بديم.

🔹در واقع تختی هر وقت می‌توانست به مردم خدمت می‌کرد. حتی زمانی که چنين اتفاقی برای او افتاد. در يک کلمه بگويم تختی قهرمانی مردمی بود.