در سوگ آفتاب و حماسهٔ خورشید

اینجا، هم کربلاست، هم طلوع خشم ملت…

نهم دی‌ ماه، تنها یک روز تقویمی نیست؛
آن، تجلیِ خروش «نه»ی ملتی است که در سکوت برهوت فتنه،
و شهید سلیمانی، تنها یک نام نیست؛
او تجسم عینیِ «بله»ی امتی است که در برابر شیاطین جهان،
پس در بزرگداشت این دو،
باید بر بلندای کلمه ایستاد و فریاد زد:

اینجا، شهری که هم‌چشمهٔ فاطمیون می‌تپد و هم آتش خشمِ عاشوراییان در سینه دارد.
نهم دی، یادآور آن انفجار نور بود؛ آن‌گاه که ملت، بصیرت خویش را چون آینه‌ای در برابر تاریکی گرفت و فریاد زد که فرزندان حسین فتنه را در هم میشکنند.
و شهید حاج قاسم، ثمرهٔ درخت پربار همان عهد بود؛ مردی که از دل همین خاک رسته بود و تا اوج افلاک اوج گرفت.
در وجود او، «بصیرت نهم دی» به «عمل جهادی» بدل گشته بود.

او، تبلور زندهٔ همان شعاری بود که ملت در سینه داشت:
«هرکه با قرآن باشد، با ما باشد.
نهم دی، «نفی»ی مقدس بود و شهادت سلیمانی، «اثبات»ی جاودان.
نخست، فتنه را به زباله‌دان تاریخ سپردیم و سپس، پرچم مقاومت را بر بلندای جهان برافراشتیم.

پس امروز، ما در آستانهٔ این دو یادِ مقدس،
نه فقط سوگوار که حماسه‌سازیم.
نه تنها اشک می‌ریزیم، که عهد می‌بندیم.
عهد می‌بندیم که راه «بصیرت نهم دی» و «ایثار سلیمانی» را،
با تندیس‌واره‌ای از وحدت و آگاهی، ادامه دهیم.
خاطرمان باشد:
هر نهم دی‌ای در انتظار سلیمانی‌هاست و هر سلیمانی‌ای، زادهٔ بصیرت یک نهم دی.
ما وارثان این دو میراثیم؛ هم میراث خشم مقدس، هم میراث عشقِ به خون رسیده.

گرامی میداریم روز بصیرت ملتی شکوهمند به رهبری حکیمی استوار و ناخدایی طوفان شکن و ارج می‌نهیم جان فشانی سرباز ولایت و پرچمدار مبارزه با کفر و شرارت و خار چشمان خودفروخته گان و ظالمان عالم ،شهید حاج قاسم سلیمانی ، و تا ابد بر مرامش خواهیم ماند و در مکتبش سلیمانی ها پرورش خواهیم داد.