#خاکریز-خاطره ها
#چند_لحظه_عاشقے
رسیدیم ڪربلا، رفتیم حـرم حضرت عباس، سینـہ زنـے و توسـل و دعـا…راه افتـادیـم سـمت حـرم امـام حسیـن، اونجـا هـم بـہ همیـن شکل، بلڪہ بیشتـر…بمانـد ڪہ توے بیـن الحرمیـن چقـدر خوندیـم و سینـہ زدیـم.
نرسیـده بـہ هتـل، باز اومـد ڪہ حاجے بیـا بریـم حـرم. سیـرے نداشٺ واقعـا عطشـان بود
صبـح، ظهـر،شـب،سحـر ول نمےڪرد ، مـدام میومد ڪہ بریم حرم برامون روضـہ بخـون ،گاهے قبول نمیڪردم بیشٺـر از این نمی ڪشیـدم با بچـہ هـا مےرفت و خـودش روضـہ مےخـوند .
شب حـرم بود ، سحر مےرفتیـم، مے دیدیـم بـاز توے حـرم نشسـٺہ جلـوش ڪم آورده بـودم اگـہ معـرفت نباشـہ، آدم نمیٺونہ این طـور عـرض ارادٺ ڪنہ خیلـے مہمـہ در جـوونی ایـن شڪلے عاشـق باشـےگـوشہ گـوشہ زندگیـش رو وصـل میـکرد بہ اهـل بیـت و امـام حسیـن (ع)در خصـوص گـریه صبـح وشـام براے امام حـسین (ع) صـحبت مےڪرد.
وقٺے آب مےخورد یـاد امام حـسین مےافتاد. واقعـا از سـلامش احسـاس مےڪردم از روے عـادت نمےگـہ از ٺـہ دل سـلام میـگہ ” یاحسین ”
بہروایٺ#دوسٺ_شہید
#محمدحسین_محمدخانی?
