امشب سجاده عشق به عزلت می‌رود، از آن روی که سجاده‌ نشین ‌اش راه آسمان پیش گرفته و ردای ملکوت به تن کرده است.

او بود که« زینت عبادت کنندگان» لقب گرفت.
سجاد (ع)،  همان بیمار واقعه کربلا بود و ذخیره حسین (ع) شد؛ برای روایتگری نهضت عاشورایی که صحنه زیبای برتری خون بر شمشیر است.

امشب آسمان غمگین پر كشيدنِ بزرگ مردی است كه در ساليان دراز، غم عظيم واقعه سنگین عاشورا را لابه لای بغض ‌های مناجات شبانه ‌اش، به آسمان هديه كرد و کوه صبری بود از مصیبت‌ های کربلا…
زین العابدین (ع) گر چه زهر هجر نوشید و بسیار جفا دید اما پس از شهادت خیل عظیم دوست داران و شیعیانش نگذاشتند غربت بر پیکر مطهرش بنشیند.

امام سجاد (ع) چنان جاذبه‌ای در بین مردم داشت که همگان را مجذوب شخصیت عرفانی و ربانی خود می‌نمود ‌.

ازین باب سعید بن مسیب چنین روایت می کند: «وقتی امام (ع) به شهادت رسید، همه مردم، از نیکوکاران گرفته تا بدکاران، برای تشییع جنازه‌ اش حاضر شدند؛  همه زبان به ستایش او گشوده بودند و سیل اشک از دیده ی  همگان جاری بود. در تشییع پیکر امام همه مردم شرکت کرده بودند و حتی یک نفر در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله باقی نمانده بود.» [1]

صحیفه سجادیه یادگار زیبای امام زین العابدین (ع) است،و حال تسليت باد سالروز شهادت امامِ شب‌ های مناجات سبز صحيفه عشق و عرفان!

زهرا مرادوند